ႀကိဳးၾကာရိပ္

ႀကိဳးၾကာရိပ္ ကုိလြင္ ( နန္းေျမ ) အပုိင္း ( ၁ ) ေပါင္းမုိးတပ္ထားတဲ့စက္ေလွရဲ႕ကူဘုိတာအင္ဂ်င္အသံက နားႏွစ္ဖက္မွာလွ်ံထြက္ေန တယ္ ။ စက္ေလွဦးေခါင္းပုိင္းေပါင္းမုိးရဲ႕ လြတ္ရာေနရာေလွဦးမွာထုိင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ အေတြးေတြက ထုိ . . . တစ ၊ သည္ . . . တစ ။ ေလွကဆိပ္ကမ္းက စတင္ထြက္ ခြာလာကတည္းက ေရစီးသန္လြန္းတဲ့ ေကာလိေခ်ာင္းရဲ႕ေရဆန္လမ္းကုိ အင္ဂ်င္အသံ ကုိညွစ္ၿပီး ထြက္ခြာလာခဲ့ရတယ္ ။ ေဘာလည္ရြာေလးကုိေက်ာ္လြန္လာေတာ့ ေခ်ာင္းရဲ႕ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ပကတိျပန္႔ျပဴးတဲ့ လယ္ယာေျမေတြေပၚက မုိးဦးကာလရဲ႕သန္႔စင္ လတ္ဆတ္တဲ့ ေလေတြကုိတ၀ႀကီးရႈျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ ေတာင္ဖက္မွာ မုိးသားတိမ္ညိဳေတြက မုိးသားျပာျပာေနာက္ခံေပၚမွာ အဆုပ္ဆုပ္ ။ ေလကတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္နင့္နင့္ပုိးပုိး ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က မ ဆ လ ရဲ႕ စစ္သံဖိနပ္ေအာက္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေရးသည္ ပထမ ။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ ေရးသည္ ဒုတ္ိယ ။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေရးသည္ တတိယ ဆုိတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး သိပ္သည္းစြာနဲ႔ လက္၀ဲစာေပေလ့လာေရးအဖြဲ႕ကုိဖြဲ႕စည္းတယ္ ။ စစ္အာဏာရွင္ရန္သူ ကုိ အန္တုေလ့လာေရးကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လုပ္ ၊ အေျခအေနေပးရင္လူထုၾကားကုိ ဆင္း ၊ လူထုနဲ႔အတူ သုံးတူနဲ႔တသားတည္းက်ေအာင္ေနရင္း စည္းရုံး ။ ဒီလုိတက္ၾကြ ေနခ်ိန္ ၊ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ဖက္ ခုႏွစ္မုိင္အကြာ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းအ စပ္က ႀကိဳးၾကာကြင္း ဆုိတဲ့ရြာကေလးမွာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူရွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ဟာ အစဉ္အဆက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနရေၾကာင္း ေခတ္ပညာကုိေခတ္နဲ႔ အညီ သင္ယူလုိၾကေၾကာင္း တတ္ေျမာက္ေစခ်င္ေၾကာင္း ၊ မိဘေတြမွာဆႏၵျပင္းထန္ေန ေၾကာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္အလုိရွိေၾကာင္းသတင္းရတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ဆရာထက္ျမတ္ ၊ ဆရာႏုိင္၀င္းေဆြေရးတဲ့ အုိယန္းဟုိင္ ရဲ႕ေတးသံကုိ စူးစူးနစ္နစ္ေလ့လာေနဆဲလည္းျဖစ္တယ္ ။ အထူးသျဖင့္ အုိယန္းဟုိင္ ရဲ႕ ေတးသံ ကုိေရးသားသူ မူရင္းစာေရးဆရာ ခ်င္ခ်င္းမုိင္ရဲ႕ အမွာစာပါ ျပည္သူအက်ိဳး ေဆာင္ၾက ၊ ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားကုိစြန္႔ပယ္ၾက ဆုိတဲ့ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားေဆာင္ပုဒ္ကုိ စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲဆုပ္ကုိင္ထားလုိ႔ ျပည္သူကုိအလုပ္အေကၽႊးျပဳေရးဟာ အဓိကအခန္းမွာပါ၀င္ေန တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၈၀ - ၈၂ ဆုိတဲ့အခ်ိန္ မ ဆ လ ရဲ႕ ပဉၥလက္ဆုိရွယ္လစ္ မီးပူပူ ျပာပူပူႀကီးကုိအံတုရင္း ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားကုိ စြန္႔ပယ္လုိ႔ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားအက်ိဳးကုိ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ် ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီး ကုိယ္နဲ႔သူစိမ္းတရံစာ ဒီႀကိဳး ၾကာကြင္း ဆုိတဲ့ရြားေလးကုိ ေခတ္ပညာေတြသင္ေပးဖုိ႔ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ မုိးသက္ေလကတျဖဴးျဖဴး ။ ေရအဆန္ကုိဆန္တက္ေနတဲ့ စက္ေလွကတေရြ႕ေရြ႕ ။ ပ်ဉ္ပုံရြာေလွဆိပ္ကုိေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕ခရီးကဆုံးၿပီ ။ ေလွဆိပ္မွာေစာင့္ေနၾကတဲ့ ရြာသားေတြက တစ္ေယာက္တစ္လက္နဲ႔ ပါလာတဲ့ ပုံႏွပ္စာအုပ္ေတြ ဗလာစာအုပ္ ၊ ခဲတံ ၊ ေက်ာက္သင္ပုန္းပါမက်န္ ထမ္းပုိးၿပီး သူတုိ႔ေနထုိင္ရာ ႀကိဳးၾကာကြင္း ရြာကေလးဆီကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကေတာ့တယ္ ။ မိမိနဲ႔အတူေက်းရြာလူ ႀကီးအခ်ိဳ႕က်န္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ကျဖည္းျဖည္းလုိက္ခဲ့ၾကတယ္ ။ ပ်ဉ္္ပုံဆိပ္ကမ္းက ေလာလိ ယေခ်ာင္းရဲ႕ ေျမာက္ဖက္မွာ ။ ေခ်င္းကပ်ဉ္ပုံေရာက္ေတာ့ အေနာက္ေတာင္ဖက္ဆီကုိ ခ်ိဳးေကြ႕ဆန္တက္သြားတယ္ ။ဒါေၾကာင့္ ပ်ဉ္ပုံေလးရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္အရပ္မွာရွိေန တဲ့ ႀကိဳးၾကာကြင္းရြာကေလးဟာ ေကာလိယေခ်ာင္းနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ။ ပထမေခ်ာင္း ကမ္းေဘးအတုိင္းေလွ်ာက္ ၊ ေနာက္ေတာ့ေခ်ာင္းကုိဖယ္ခြာၿပီး လယ္ၾကားကန္ သင္း လမ္းေတြအတုိင္း ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္ေလွ်ာက္ၾကရတယ္ ။ ဖုန္းဆုိးေတာတန္း ေလး တစ္ခုကုိေက်ာ္ေတာ့ ဟုိး . . . ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရြာေလးတစ္ရြာကုိလွမ္းျမင္လုိက္ တယ္ ။ အဲ့ဒါကႊန္ေတာ္တုိ႔ရြာေလ ဆရာေလး ၊ ကၽြန္ေတာ္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ရြာရဲ႕ ေတာအုပ္စိမ္းစိမ္းေနာက္မွာ သစ္ေတာႀကိဳး၀ုိင္းေတာထူထူ ။ အဲ့ဒီေနာက္မွာမွ ပဲခူးရုိးမ ေတာင္တန္းျပာျပာ ။ အုပ္ဆုိင္းေနတဲ့ မုိးသားတိမ္စုိင္ခဲေတြဟာရြာအေပၚမွာအုပ္မုိး လုိ႔ ေတာင္အရပ္ကေလအသင့္နဲ႔ပါလာတဲ့ ေငြဗ်ိဳင္းျဖဴျဖဴတစ္အုပ္ဟာ ေနာက္ခံမုိးသားမည္း မည္းထက္မွာ ထင္းထင္းႀကီးပ်ံသန္းေနၾကေလရဲ႕ ။ အပုိင္း ( ၂ ) ဖုန္းဆုိးေတာတန္းေလးကုိေက်ာ္လာၿပီးေနာက္ ေစာက္နက္နက္ရုိးေခ်ာင္းတစ္ခုကုိ လူ ေရာလွည္းေတြပါကူးလုိ႔ရတဲဲ့ လွပတဲ့သစ္သားတံတားတစ္ခုကုိ ျဖတ္ထုိးထားတယ္ ။ ဒီရုိးဟာ ရြာရဲ႕အနားသတ္မ်ဉ္းေပလား ကၽြန္ေတာ္မေျပာတတ္ ။ တံတားကုိျဖတ ္ေက်ာ္ လာၿပီးေရွ႕နားေရာက္ေတာ့ ဒါဆရာေလးစာသင္ရမယ့္ေက်ာင္းပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္အထင္ရြာ အျပင္မွာေျခတံရွည္ရွည္လယ္ေစာင့္တဲ့တစ္ခုအျဖစ္ထင္ေနတဲ့ အေဆာက္အဦးက စာ သင္ေက်ာင္းတဲ့ ။ ေက်းရြာလူႀကီးေတြေျပာေတာ့ မအံ့ၾသပါဘူး ။ ဒီေလာက္ေခတ္ဆုိး ေခတ္က်ပ္ႀကီးထဲ ၿမိဳ႕နဲ႔ဆက္သြယ္ေရးကလည္း သီျခားဆုိလုိျဖစ္ေနတဲ့ေဒသ ။ ကုန္းက် ၿပီး ေျမဆီမေကာင္းတဲ့လယ္သမားေျမေတြေပၚမွာအသက္ေမြးေနရတဲ့ ေတာင္သူလယ္ သမားေတြရဲ႕ဘ၀ ။ ဒီဘ၀ေတြ . . . . ဒီ . . . ဘ . . . ၀ ေတြ ။ ခုလည္းၾကည့္ေတာ့ ေလးေပေလာက္ျမင့္တဲ့ ေျခတံရွည္တဲေပၚမွာ ၀ါး ထရံ ဒူးပိတ္ကက်ဲ က်ဲ ၊ သက္ငယ္မုိးနဲ႔ အခင္းပ်ဉ္က က််ိးတုိ႔က်ဲတဲ ၊ ဒီေက်ာင္းေလးေပၚမွာ ေက်ာင္းသား ရွစ္ဆယ္ကုိေခတ္မွီပညာေရးေတြ သင္ၾကားေပးရေတာ့မယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ ထဲ . . . . ။ သင္ၾကားေရးေတြက အသားက်ေနခ်ိန္ ၊ ကေလးေတြရဲ႕ကုိယ္လက္ႀကံ့ခုိင္ေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ ရႊင္ေစဖုိ႔ေဘာ္လုံးကစားကြင္း ၊ ထုပ္ဆီးတုိးကစားကြင္းေတြဖန္တီးေပးထားတယ္ ။ ေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ေတာင္ေထာင့္က အုန္းႏွဲပင္ႀကီးေအာက္မွာ က်ား မ သီးသန္႔ သန္႔ စင္ခန္းကေလးေတြ တည္ေဆာက္ေပးၿပီးခ်ိန္ေပါ့ ။ တစ္ည . . ကာလသားေခါင္း ကုိၿပံဳးေမာင္ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖိတ္လုိ႔ရြာ ေျမာက္ပုိင္း ကုိသြားေတာ့ ကုိၿပံဳးေမာင္အိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လုိလွတဲ့လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကုိ တစ္စုတစ္ေ၀းထဲေတြ႕လုိက္ရတယ္ ။ လူငယ္ေတြရဲ႕လက္ေတြမွာ ငွက္ႀကီးေတာင္ ဓားကုိယ္စီနဲ႔ မ်က္ႏွာေတြက ရႈးသုိးသုိး လူငယ္ေတြရဲ႕ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိတဲ့ ကုိၿပံဳးေမာင္ ကဒီရြာကုိဘယ္တုန္းကမွ ေရာက္မလာခဲ့ဘူးတဲ့ေက်ာင္းဆရာ . . . . ဆုိတဲ့ဆရာေလး ဟာ ဒီရြာရဲ႕ကြမ္းေတာင္ကုိင္ပန္းေတာင္ကုိင္ မိန္းမပ်ိဳေလးေတြရင္ထဲ ႏွလုံးသားထဲကုိ အခ်ိန္မေရြးေရာက္ရွိႏုိင္ေၾကာင္း ဆရာေလးအေနနဲ႔လည္းအခြင့္ရွိေၾကာင္း သုိ႔ေသာ္ လည္းဒီရြာရဲ႕ထုံးဓေလ့အရ ဒီရြာရဲ႕ကြမ္းေတာင္ကုိင္ဟာ ဒီရြာသားနဲ႔သာ အိမ္ယာထူ ေထာင္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဆရာေလးအေနနဲ႔ ဒီရြာရဲ႕ဓေလ့ကိုသီရွိေစခ်င္ေၾကာင္း လူ ငယ္ေတြနဲ႔လည္း တရင္းတႏွီးျဖစ္ေစလုိတဲ့အတြက္ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဖိတ္ရျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္းေတြကုိေျပာျပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကုိ ဓားကုိယ္စီနဲ႔ခပ္ရုိင္းရုိင္းတားေနတဲ့အျဖစ္က ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေဒသကုိငယ္ထိပ္တက္ေစေတာ့တာပါပဲ ။ ေျမြးေပြးတစ္ေကာင္ကုိ တုိ႔ထိ လုိက္သလုိမ်ိဳးအျဖစ္ကုိေရာက္သြားတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ အသိဉာဏ္ေတြပိန္းေနေအာင္ ေမွာင္ၿပီးအေတြးအေခၚႏုံ႔နဲ႔ေနတဲ့ မိမိလူတန္းစားေတြကုိေဒါသစိတ္ေနရာမွာ သနားျခင္း ဆုိတဲ့အစားထုိးေျဖသိမ့္လုိက္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဒီရြာကုိလာခဲ့ရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိအတတ္ႏုိင္ဆုံးနားလည္ေအာင္ရွႈင္းျပ ျဖစ္တယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလူငယ္ေတြရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ ၿပံဳးလာႏုိင္ၾကတယ္ ။ ဒီေနာက္ပုိင္းသူတုိ႔ရဲ႕ရင္းႏွီးေႏြးေထြးတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာစာသင္ ခ်ိန္မွာေတာင္ က်ားဖြပ္ဖုိ႔အခ်က္ေပးလုိ႔ ။ ကေလးေတြကုိအတန္းလုိက္စာေတြခ်ေပးခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းေပၚကေနသုတ္သုတ္ဆင္းလုိက္ရတဲ့အထိရင္းႏွီးလာခဲ့တယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကြန္ျမဴပါတီဥကၠဌႀကီး ေမာာ္ ရဲ႕သုံးတူနဲ႔တသားထဲက်ေရး ( သြားအတူ ၊ ေနအတူ ၊ စားအတူ ) နဲ႔တစားျဖစ္ထဲျဖစ္ေနေရးမႈအရပဲ လူငယ္ေတြနဲ႔ပ်ိဳးႀကဲ ပ်ိဳးႏႈတ္ ၊ ေကာက္ စုိက္စတဲ့အလုပ္ေတြကုိ ေက်ာင္းအားခ်ိန္နဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ တသားထဲျဖစ္လာ ခဲ့တယ္ ။ယုတ္စြအဆုံး ေရေျမြဖမ္းတဲ့အထိကုိ ေမွ်ာ့ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔လုိက္ခဲ့ရတယ္ ။ သူတုိ႔လူငယ္ေတြနဲ႔ အားလပ္ခ်ိန္ေတြတုိင္းမွာ အတူေနထုိင္ရင္းတစ္ခ်ိန္မွာ ဒီေက်းရြာရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေတြျဖစ္လာမယ့္ ယေန႔လူငယ္ေတြကုိ အရင္းရွင္ပုဂၢလိက လယ္ယာ ေျမေတြအစား စုေပါင္းထြန္ယက္ စုေပါင္းစုိက္ပ်ိး ၊ စုိေပါင္းရိတ္သိမ္း ၊ ဖိႏွိပ္ေစာ္ကားမႈ ေတြကုိစုိေပါင္းဆန္႔က်င္ ၊စုိေပါင္းေတာ္လွန္ ၊ ဆုိတဲ့ေက်းလက္ဘုံလယ္ယာေျမစနစ္ေတြ ထူေထာင္ႏုိင္ဖုိ႔ တျဖည္းျဖည္းစည္းရုံးသိမ္းသြင္းေနခဲ့တယ္ ။ ဒီေဒသဟာတစ္ခ်ိန္က ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားေတြရဲ႕တပ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲ႕အမာခံေက်ာရုိးေဒ သေတြျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ ။ ဒီအေျခအေနေတြကုိမိမိတည္းခုိေနထုိင္ရာအိမ္က ဦးေလးဦးသန္းေရႊနဲ႔ ေဒၚစိန္ေမတုိ႔ကုိ တီးေခါက္ၾကည့္မိခဲ့တယ္ ။ ဆရာေလးရယ္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ရြာကုိလာရင္တစ္လကုိးသီ တင္းေနၾကတာ ရြာကုိ၀င္လုိက္တာနဲ႔လက္နက္ေတြေဖ်ာက္ ၊ အားလုံးလူစုခြဲၿပီး အားလုံး ဟာလည္း ရြာသားေတြျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ ။ ရဲေဘာ္ေတြဟာ ေဒၚေဒၚတုိ႔အစ္ကုိေတြ ေမာင္ေတြျဖစ္ေနတတ္ၿပီး ရဲေမေတြကေတာ့ အစ္မေတြ ညီမေတြျဖစ္ေရာ ။ အိမ္တုိင္း က အလုပ္ေတြဟာသူတုိ႔ရဲ႕အလုပ္ေတြပဲေလ ။ တသားတည္းကုိျဖစ္ေနတာ ၊ မုိးဦးဆုိ ထယ္ထုိး ၊ထြန္ေမႊ ၊ ေကာက္စုိက္ ၊ ႏြားေက်ာင္း ၊ အလုပ္ေတြကုိ သူတုိ႔ပဲလုပ္ေပးၾက တာ ။ ေရခပ္ ၊ ထင္းေခြ အဆုံးပါပဲကြယ္ ။ မိန္းကေလးေတြကုိလည္း သူတုိ႔ရဲ႕အေမေတြ အစ္မေတြ ညီမေတြလုိကုိေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္ ။ ေဒၚေဒၚတုိ႔ဘ၀ေတြလုံၿခံဳၾကတယ္ ကြယ္ ။ အဲ . . . ေၾကာက္ရတာက ေန၀င္း - စန္းယု စစ္တပ္ ။ ၇ြာေတြကုိေရာက္လာရင္ အဆီးအတားဆုိတာမရွိၾကေတာ့ဘူး ။အနက္ေရာင္နယ္ေျမ ဆုိၿပီး စိတ္ထင္တုိင္းႀကဲၾက ေတာ့တာပဲ ။ ေဒၚေဒၚတုိ႔ေျပးပုန္းပုန္းေနရတာခ်ည္းပဲ ။ေန၀င္းမုဒိန္းတပ္ျပန္မွပဲ စိတ္ ဒုန္းဒုန္းခ် ရြာျပန္ကပ္ရဲေတာ့တယ္ ။ ညဖက္ဆုိရြာလယ္ပုိင္းကအစ္ကုိသန္းတုိ႔ေျခတံ ရွည္အိမ္ႀကီးေအာက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကေခၚတယ္ ။ အထူးသျဖင့္ လူလတ္ပုိင္းနဲ႔ လူ ႀကီးေတြကုိပါ ။ေအာက္လင္းဓါတ္မီးႀကီးထြန္းၿပီး တူ တံ ဇဉ္ အလံႀကီးေနာက္ခံထားလုိ႔ မာစ္၀ါဒ လီနင္၀ါဒ ေမာ္စီတုန္းအေတြးအေခၚေတြကုိညစဉ္သင္တန္းပုိ႔ခ်တယ္ ။ သူတုိ႔ ျပန္ရင္ ေဒၚေဒၚတုိ႔မ်က္ရည္အၿမဲက်ရတာခ်ည္းပါပဲကြယ္ . . . ။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္နဲ႔ အင္အားႀကီးမားလွတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီႀကီးတစ္ခုလုံး ဒီကေန႔၀ါးအစည္းေျပ ေျပခဲ့ရတာေတြကုိ ယူႀကံဳးမရျဖစ္ခဲ့ရတယ္ ။ ပါတီရဲ႕အမွားေတြကုိ သင္ခန္းစာယူ ေရွ႕ကုိဆက္လက္တုိက္ပြဲဆင္ၿပီး အေျခခံလူတန္း စားေတြလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ႀကိဳးပမ္းရမယ္ ။ မေတြ႕ခ်င္ . . . ျမင္ရက္သား . . . ဆုိတဲ့စကားပုံဟာ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ပဲလုိ႔ ဆုိရင္ ေတာင္ရတယ္ ။ ၀ါတြင္းဥပုသ္ေန႔ေတြတုိင္းမွာ ရြာေျမာက္ဖ်ားကဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း မွာ ေက်းရြာလူႀကီးေတြက ဥပုသ္သီတင္းတည္ေဆာက္ေနၾကစဉ္မွာ လူငယ္ကာလသား ကာလသမီးေတြက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀န္းအတြင္းနဲ႔ေစတီေတာ္ကုိ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၾက ရတယ္ ။ စုေပါင္းလုပ္ၾကတဲ့ သန္႔ရွင္းေရးပြဲတုိင္းမွာ သူမနဲ႔ဆုံျဖစ္တယ္ ။ သူမဆုိတာက ႀကိဳးၾကာကြင္းရြာရဲ႕အလွဆုံး ၊ အေက်ာ့ရွင္းဆုံး ၊ ကြမ္းေတာင္ကုိင္အပ်ိဳစင္ေလး ခ်ိဳသဲ ဆုိတဲ့မိန္းကေလးပါ ။ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ေလးပီပီ ဆံေတာက္ေလးမွာတစ္ပြင့္ပန္းေလးအ ၿမဲပန္ဆင္ေလ့ရွိတယ္ ။ နားႏွစ္ဖက္က နားသံသီးေလးကကုိယ္ကုိ လႈပ္ရမ္းရယ္ လုိက္တုိင္း တလႈပ္လႈပ္ ၊ အျဖဴဖက္ကုိကဲေနတဲ့ ညိဳေယာင္ေယာင္အသားအေရ ၊ ၀န္း ၀ုိင္းၿပီး အနက္ေရာင္လက္လက္မ်က္၀န္းပုိင္ရွင္ေလး ။ ပ်ိဳးႏႈတ္ ေကာက္စုိက္ ခလုတ္တုိက္ေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ မသိသလုိေနထုိင္ခဲ့တယ္ ။ ေနာက္ ပုိင္း၀ါတြင္းအပါတ္စဉ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဆုံေတ႕ြရတဲ့အျဖစ္ေတြက မ်က္လုံးခ်င္း ေတြ မၾကခဏဆုံျဖစ္ေတာ့တယ္ ။ သူရဲ႕အၾကည့္ဟာ ကၽြန္ေတာ္အေပၚ ဒီရြာကုိအခမဲ့ ပညာလာသင္ေပးေနတဲ့ၿမိဳ႕သားေက်ာင္းဆရာေလးဆုိတဲ့ အၾကည့္ထက္မပုိခဲ့ဘူးလုိ႔ ထက္ရေပမယ့္ ထပ္ခါထပ္ခါဆုံျဖစ္တဲ့အၾကည့္ေတြမွာ အခ်စ္ရနံ႔ေတြသင္းလာခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ကၾကည့္တဲ့အၾကည့္ဟာ ဒီရြာကလွပတဲ့ကြမ္းေတာင္ကုိင္မေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ရယ္ပါ ။ ဒါေပမယ့္ေနာက္ပုိင္းမွာ ျမင္ပါမ်ားေတာ့ ယဉ္ဆုိသလုိ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းဟာလည္း မရုိးသားႏုိင္ေတာ့တာမိမိဘာသာအသိ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မရဲတရဲအၾကည့္နဲ႔ သူရဲ႕စူးစူးနစ္နစ္အၾကည့္ေတြ ပုိၿပီးပုိၿပီးရင္းႏွီးလာခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကုိယ္က်င့္တရား ၊မာဂ်င္လုိင္းေလးကေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ ။ ဘယ္အခ်ိန္ က်ိဳးပဲ့ႏုိင္ေလမလည္း ။ ေလာေလာဆယ္မစဉ္းစားႏုိင္ေသးပါ ။ ခုိးခုိးၾကည့္ေနတဲ့အ ၾကည့္ေလးေတြဟာကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဘ၀တစ္ခုအျဖစ္ အသိမဲ့မဲ့ခံစားေနရတယ္ ။ခ်ိဳသဲ . . . . . . တဲ့ ။ လန္းဆန္းလတ္ဆတ္သစ္လင္ေတာက္ပတဲ့ ျမန္မာ့ေက်းလက္က သမီးပ်ိဳတစ္ေယာက္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အိပ္ခ်ိန္ေတြအေပၚကုိေတာင္ တစတစ နင္း ေလ်ာက္လာပါပေကာ ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လည္းလူငယ္စိတ္နဲ႔ ေလာင္ကၽြမ္းေနေပါ့ ။ သီတင္းကၽြတ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလ လျပည့္ေန႔မွာ ေကာလိယေခ်ာင္းအထက္ သေျပ တန္းရြာကစလုိ႔ ေခ်ာင္းရုိးအတုိင္း ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ေဖာင္ေတာ္ႀကီး မီးေမွ်ာပူေဇာ္ပြဲကုိ ႏွစ္စဉ္ အစဉ္အဆက္က်င္းပၿမဲျဖစ္တယ္ ။ ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ေဖာင္ေတာ္ဟာ သေျပ တန္းရြာကတစ္ဆင့္ ေကာလိယေခ်ာင္းအတုိင္းနတ္စဉ္ကုန္း ၿပီးေတာ့ ပ်ဉ္ပုံရြမွာဆုိက္ ကပ္အပူေဇာ္ခံၿပီး ေကာလိယေခ်ာင္းေရနဲ႔အတူ ေခ်ာင္းေအာင္ပုိင္းရြာစဉ္အဆက္ဆက္ ကုိ အပူေဇာ္ခံေလ့ရွိတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႀကိဳးၾကာကြင္းရြာေလးက ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ကုိပူေဇာ္လုိရင္ ပ်ဉ္ပုံကတုိ႔ ဆိပ္ကမ္းကုိသြားၾကရတယ္ ။ မီးေမွ်ာပြဲအတြက္ ႀကိဳးၾကာကြင္းရြာက လူငယ္ေတြ အမ်ိဳး သမီးေလးေတဟာ မုိးမခ်ဳပ္မွီကတည္းကတျပင္ျပင္ ။ ကၽြန္ေတာ္ရြာအေရွ႕ေတာင္ဖက္ ရုိးေခ်ာင္းတံတားေပၚမွာသီတင္းကၽြတ္လျပည့္ရဲ႕ လေရာင္လင္းလင္းေအာက္ရပ္ေနမိ တယ္ ။သြားေလရာရာလက္နက္ေတြ ယူေဆာင္လာတတ္တဲ့ကုိယ့္ရြာက လူငယ္ေတြ ကုိေစာင့္ၾကည့္ရင္းေပါ့ ။ ထင္တဲ့အတုိင္းပါပဲ ဘာသာေရးပြဲေတာ္ကုိ ဓားအတုိ အရွည္ေတြယူလာၾကတယ္ ။ ဘာသာေရးပြဲမုိ႔ လက္နက္ေတြမေဆာင္သင့္ေၾကာင္း ၿငိမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းရွိေစခ်င္ေၾကာင္းေတြေဟာေျပာၿပီးလက္နက္ေတြအပ္ခုိင္းၿပီးမွ ပ်ဉ္ပုံရြာကုိ လႊတ္ျဖစ္တယ္ ။ လူငယ္အခ်ိဳ႕က်န္ႏုိးက်န္ႏုိးနဲ႔ေစာင့္ေနရင္း ၿဗံဳးဆုိ ခ်ိဳသဲတုိ႕မိန္းက ေလးတစ္စုတံတားေပၚေရာက္လာၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိျမင္ေတာ့ ဟယ္ . . . ဆရာ ေလးဒီမွာဘာရပ္လုပ္ေနတာလည္း .. ခ်ိဳသဲတုိ႔အထဲကတစ္ေယာက္ကႏႈတ္သြက္ လွ်ာ သြက္ လွမ္းၿပီးႏႈတ္ဆက္ရင္း တံတားေပၚမွာသတုိ႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြကုိ ရပ္လုိက္ၾကတယ္ ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပျဖစ္တယ္ ။ လျပည့္ညရဲလေရာင္ထိန္ထိန္ေအာက္က ခ်ိဳသဲ ရဲ႕အၾကည့္ေတြဟာရႊန္းျမေတာက္ပလြန္းၿပီး လေရာင္လက္လက္ေၾကာင့္ ခ်ိဳသဲ မ်က္ ၀န္းေလးေတြ အရည္လဲ့ေနတယ္ ။ အပုိင္း ( ၃ ) ဆရာေလးခ်ိဳသဲတုိ႔နဲ႔လုိက္ခဲ့ပါလား . . . ။ ပထမ . . . ဆုံးပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ကုိဆရာ ေလးလုိ႔ေခၚလုိက္တဲ့စကားတစ္ခြန္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕နားကတစ္ဆင့္ႏွလုံးသားဆီကုိ ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးနဲ႔စိမ့္ၿပီးစီးဆင္းသြားတယ္ ။ ဒီရြာေရာက္ၿပီးငါးလေက်ာ္အၾကာမွာ ကၽြန္ေတာ္တိတ္တဆိတ္စိတ္၀င္စားေနတဲ့ ကြမ္းေတာင္ကုိင္မေလးခ်ိဳသဲ ႏွစ္ဦးသားဆုံမိ တုိင္းမ်က္၀န္းေတြနဲ႔စကားေတြေျပာေျပာေနတတ္တဲ့ခ်ိဳသဲ ၊ စကားကုိပင္ ဟဟမေျပာ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါပဲ ဒီည . . . . မွ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္၀မ္းသာစိတ္ကုိ မနည္းၿမိဳသိပ္လုိက္ရတယ္ ။ ဒီၾကားထဲ မိန္းက ေလးအုပ္စုက ခ်ိဳသဲကုိကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူေနာက္ကလုိက္ခဲ့ဖုိ႔ေျပာရင္းေရွ႕ကထြက္သြား ၾကေတာ့ ခ်ိဳသဲအရွက္ေျပရယ္ရင္း ဒီေကာင္မေတြကေတာ့ဟယ္ . . လုိ႔ၿငီးၿငဴရင္း ကၽြန္ ေတာ္ကုိအားတုန္႔အားနာစြာနဲ႔ မ်က္လႊာေလးလွန္ၾကည့္တယ္ ။ သူ႕အၾကည့္ေတြတုိင္း ဟာကၽြန္ေတာ္ႏွလုံးသားကုိစူးစူးနစ္နစ္ရွိေနေစတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္လျပည့္ လေရာင္ေအာက္မွာ တံတားေပၚကဆင္းၿပီး လမ္း ေလ်ာက္လာခဲ့ၾကတယ္ ။ ဖုန္းဆုိးေတာတန္းေလးအလြန္အထိႏွစ္ေယာက္သားယွဉ္တြဲ ေလ်ာက္လာႏုိင္ေပမယ့္တံတားေလးအေက်ာ္မွာ လယ္ကြင္းေတြရဲ႕ကန္သင္းလမ္းေတြ အတုိင္းေရွ႕ေနာက္စဉ္ၿပီး ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္သြားရင္း ေကာလိယေခ်ာင္ကမ္းနံ ေဘးကုနေရာက္လာၾကတယ္ ။ သီတင္းကၽြတ္ေရစစ္ေရက်ခ်ိန္မုိ႔ ေကာလိယေခ်ာင္းေရ ဟာ သဲေခ်ာင္းပီပီ ၾကည္လဲ့ေနတယ္ ။ ေခ်ာင္းေရျပင္ပါးပါးေပၚက လေရာင္ကေငြႏွင္း ေကာ္ေဇာ္ႀကီးသဖြယ္ ၊ အားစမ္းေနတဲ့ေျမာက္ျပန္ေလက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ခပ္စိမ့္စိမ့္ ေလအတုိးမွာေခ်ာင္းေရထဲကလျပည့္လဟာ လႈပ္လႈပ္ခပ္ခပ္ ။ ကမ္းနံေဘးလွည္းလမ္းအလယ္ဟာ ႏွစ္ေယာက္ယွဉ္တြဲေလ်ာက္ဖုိ႔လုံလုံေလာက္ ေလာက္မရွိ ။ ယွဉ္ေလ်ာက္လာတဲ့ ခ်ိဳသဲနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ရံဖန္ရံခါပုခုံးျခင္းထိမိတဲ့အထိ ျဖစ္ေစတယ္ ။လမ္းေလ်ာက္ေနရင္း ေနာက္မွာက်န္က်န္ေနတဲ့ခ်ိဳသဲက အရွက္တရား ထက္ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ အေၾကာက္တရားပုိမုိလႊမ္းမုိးထားတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္လက္ေမာင္းကုိ လွမ္းလွမ္းဆြဲတတ္တယ္ ။ ႏွစ္ဦးသားပူးပူးကပ္ကပ္ရွိေနခ်ိန္မွာ ခ်ိဳသဲေခါင္းေပၚ ပန္လာ တဲ့ စံပယ္ကုံးနဲ႔ ခ်ိဳသဲမ်က္ႏွာျပင္ကသနပ္ခါးရနံ႔ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ကုိသာယာမိေစတာ ကေတာ့အမွန္ပါ ။ တျဖည္းျဖည္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ပ်ဉ္ပုံရြာကုိေရာက္လာခဲ့တယ္ ။ ကမ္းနံေဘးေအာက္လင္းဓာတ္မီးေတြက ထိန္လုိ႔ အသံခ်ဲ႕စက္ရဲ႕တရားဓမၼသံေတြဟာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကုိေပၚလြင္ေအာင္ေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္ ။ နတ္စဉ္ကုန္း ရြာကစုန္ဆင္းလာမယ့္ ရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ေဖာင္ေတာ္ကမဆုိက္ေရာက္ေသး ။ ကမ္းန ဖူးနဲ႔သဲေသာင္ျပင္မွာလူေတြက တလႈပ္လႈပ္ ၊ လျပည့္ညအတြက္မီးပူေဇာ္သူေတြက သဲေသာင္ျပင္တ၀ုိက္မွာမီးၾကာခြက္ေတြေရမွာေမွ်ာၿပီးပူေဇာ္ေနၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္နံေဘးမွာကပ္ပါလာတဲ့ခ်ိဳသဲက ဆရာေလး မီးပူေဇာ္ရေအာင္ေလ လုိ႔ခ်ိဳသဲ သတိေပးမွ မီးပူေဇာ္ဖုိ႔သတိရေတာ့တယ္ ။ ကမ္းေပၚကမီၾကာကလက္ႏွစ္ခုကုိ၀ယ္ၿပီး ဖေရာင္းတုိင္ကုိမီးထြန္းလာခဲ့တယ္ ။ လူနည္းနည္းရွင္းတဲ့ ဟုိး. . . ခပ္လွမ္းလွမ္းသဲ ေသာင္စပ္မွာႏွစ္ေယာက္သားထုိင္ျဖစ္တယ္ ။ ေကာလိယေခ်ာင္းရဲ႕ေရစီးေၾကာင္း ေကာက္ေကာက္ေကြ႕ေကြ႕ေပၚမွာမီးၾကာခြက္ေရာင္စုံေတြကလွလွပပစီးေျမာေနေလရဲ႕ ။ လျပည့္ညထိန္ထိန္သာေနတဲ့လေရာင္ရယ္ ကမ္းနံေဘးကဘားေပၚကေအာက္လင္း ဓာတ္မီးရဲ႕အလင္းေရာင္ေတြရယ္ ေရးစီးေၾကာင္းေပၚက မီးၾကာခြက္ေတြရဲ႕အလင္း ေရာင္က ခ်ိဳသဲရဲ႕အလွကုိပုိမုိေတာက္ပလာေစတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူကပ္ၿပီးယွဉ္ ထုိင္ရင္း မီးၾကာခြက္ကုိင္ထားတဲ့ကြမ္းေတာင္ကုိင္ေလးရဲ႕အလွ ၊ ဒီအလွေတြကုိခ်ိဳသဲ မျမင္မိေလေအာင္ ခုိးခုိး၀ွက္၀ွက္ငဲ့ေစာင္းၾကည့္ျဖစ္တယ္ ။ စိတ္ကေစျခင္းမရွိပါဘဲမိမိ ပါးစပ္ကစကားလုံးအခ်ိဳ႕ခုန္ေပါက္ထြက္က်သြားတယ္ ။ သိပ္လွတယ္ခ်ိဳသဲရယ္ ……။ ခ်ိဳသဲတအံ့တၾသၾကားလုိက္ရတဲ့စကားသံကဟုတ္ပါေလစဆုိတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးနဲ႔လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္တယ္ ။ မဖ်က္သိမ္းႏုိင္ေသးတဲ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕စူးနစ္လွတဲ့အၾကည့္ကုိ ခ်ိဳသဲ မတုန္႔ျပန္ႏုိင္ဘူး ။ အုိ . . . . . ဆရာေလးကလည္း ။ ခ်ိဳသဲရဲ႕ပန္းႏုေရာင္မ်က္ႏွာေလး ကုိမီးေရာင္နဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာအထင္းသားေတြ႕ရတယ္ ။ ခ်ိဳသဲရဲ႕ရွက္ၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔ အတူတစ္ဖက္ကုိလွည့္လုိက္စဉ္မွာ ခ်ိဳသဲရဲ႕ဆံေတာက္ေလးအေပၚမွာရစ္ေခြပန္ဆင္ ထားတဲ့စံပယ္ေလးကုိ ႏုႏုဖြဖြ ခုိးနမ္းလုိက္ျဖစ္တယ္ ။ ေရျပင္ေပၚမွာပူးကပ္သြားတဲ့ပုံရိပ္ တစ္စုံ ၊ လေရာင္ေအာက္မွာနီးစပ္သြားတဲ့ပုံရိပ္ႏွစ္ခု ။ ပူေဇာ္ပြဲအၿပီးအျပန္လမ္းဟာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ဦးအတြက္အခ်ိန္ေတြအကုန္ျမန္လြန္းလွ တယ္ ။ ဒီလမ္းခရီးဟာတုိေတင္းလြန္းလွတယ္ . . လုိ႔ရင္ထဲမွာမေက်မနပ္ခံစားရျပန္ တယ္ ။ ရြာကလူငယ္ေတြနဲ႔ မိန္းကေလးေတြ အစုကျပန္ႏွင့္ၾကၿပီ ။ မိန္းကေလးအစုက စာသင္ေက်ာင္းမွာေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့အသိကုိေပးခဲ့တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ဦးရဲ႕အျပန္ လမ္းမွာ ခ်ိဳသဲဟာရဲရဲတင္းတင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္လက္ကုိတြဲခဲ့တယ္ ။ ေျခလွမ္းေတြကတုန္႔ တုန္႔ေႏွးေႏွး ။ လေရာင္ဟာညဉ့္နက္ေလ ပုိမုိသစ္လြင္ေလ ။ လယ္ယာေျမေတြက ပုရစ္ ေအာ္သံအခ်ိဳ႕မွတပါး ပကတိအၿငိမ္ ။ႏွစ္ဦးသားေျပာစရာစကားမ်ားရွိပါလ်က္က ပတ္ ၀န္းက်င္နဲ႔အတူ ဆိတ္ဆိတ္ေနေနၾကတယ္ ။ ဆရာေလးရယ္ . . ခ်ိဳသဲေတာ့ . . ဒီည . . အိပ္ေပ်ာ္မယ္မထင္ေတာ့ဘူး . . . ခ်ိဳသဲရဲ႕အသံယဲ့ယဲ့ေလးက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့၀န္း က်င္မွာေတာ့ပီပီသသ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း . . .ထပ္တူပါပဲ . . ခ်ိဳသဲရယ္ . . . ။ ေပါက္ကြဲေတာ့မယ့္မိမိရဲ႕စိတ္ေတြကုိအသိနဲ႔အခ်ိန္မီထိန္းထားရင္း စာသင္ေက်ာငးေလး မွာေစာင့္ေနၾကမယ့္ခ်ိဳသဲရဲ႕အေဇာ္ေတြရွိရာကုိ ကၽြန္ေတာ္အရာက္ပုိ႔ေပးခဲ့တယ္ ။ ခ်ိဳသဲ နဲ႔သူရဲ႕မိန္းကေလးအစုရြာေတာင္ပုိင္းကုိ၀င္သြားခ်ိန္အထိ ကၽြန္ေတာ္ဟာစာသင္ ေက်ာင္းကေလးရဲ႕ေလွခါးထစ္မွာထုိင္ရင္း လေရာင္ေအာက္မွာ တစ္ကုိယ္ထဲလြမ္း လြမ္း ေဆြးေဆြး . . . က်န္ . . . . ေန . . . . ရစ္. . . . . ေတာ့တယ္ ။ လူငယ္စိတ္ေတြနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ့ေပမဲ့ တစ္ဖက္မွာရြာကုိေပးထားတဲ့ ကတိေတြ ေနာက္အျခားတစ္ဖက္မွာ အုိယန္ဟုိင္းရဲ႕ျပည္သူ႔အက်ိဳးေဆာင္ၾက ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားကုိစြန္႔ပယ္ၾက ဆုိတဲ့ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားခံယူခ်က္ ။ ဒါေတြနဲ႔အတူကၽြန္ ေတာ္ႀကိဳးတန္းေပၚေလ်ာက္ခဲ့တယ္ ။ ဒီကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ေတြေ၀စိတ္ေတြဟာ ပညာတတ္ ညဉ္နဲ႔ဓနရွင္အေတြးအေခၚကဆင္းသက္လာေၾကာင္းေတြကုိ မိမိကုိယ္မိမိအဖန္ဖန္ေ၀ ဖန္ရင္းေဖာက္ျပန္တဲ့အေတြအေခၚေတြအျဖစ္ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ ျပတ္သားခဲ့ရတယ္ ။ မ ဆ လ ရဲ႕ေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္တဲ့ အူမေတာင့္မွသီလေစာင့္မယ္ ဆုိတဲ့အရင္းရွင္လက္သစ္၀ါဒရဲ႕ေဖာက္ျပန္ေရးအဆုိကုိ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ခဲ့ဖူးၿပီ ။ ခုလည္းေနျမင့္ေလ အရူးရင့္ေလ ဆုတဲ့ကုိယ္က်ိဳးစီးပြားသမားေတြရဲ႕ ေရွ႕ေနစကားေတြ ကုိလူတန္းစားအျမင္ၾကည္လင္စြာနဲ႔ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရေတာ့မယ္ ။ ဆင္ျခင္သုံးသပ္မႈ ေတြနဲ႔အတူ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားေတြရဲ႕အေရးကုိေသတပန္သက္ထက္ဆုံး ဦးထိပ္ပန္ ဆင္ဖုိ႔ ဒီလက္၀ဲစာေပေတြကုိလွ်ဳိ႕လွ်ဳိ႕၀ွက္၀ွက္နဲ႔ နက္နက္နဲနဲေလ့လာခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါ လား ။ေနာက္ဆုံးမွာကၽြန္ေတာ္ဟာျပည္သူ႔အက်ိဳးေဆာင္ျခင္းဆုိတဲ့အရာကေနေသြဖီမ သြားႏုိင္ဖုိ႔ ေသြးေအးေအးနဲ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိအခုိင္အမာတည္ေဆာက္လုိက္တယ္ ။ ကၽြန္ ေတာ္ခ်ိဳသဲကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံးမေတြ႕ဆုံမိဖုိ႔ပါပဲ ။ဒါေပမယ့္ ေကြ႕ေကြ႕ေကာက္ေကာက္နဲ႔ ခ်ိဳသဲကုိေရွာင္ကြင္းႏုိင္ေရးလမ္းဟာတစ္ႀကိမ္မွာ ထိပ္တုိက္ႀကီးႀကံဳေတြကလာခဲ့တယ္ ။ ဒီအေျခအေနဟာလည္းေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတာကုိရင္ထဲမွာ . . . အသိ ။ အပုိင္း ( ၄ ) ဇာတ္သိမ္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူေသာဘုရားရွငငင္မွားလွည့္လည္ပူေဇာ္ပြဲနဲံ႔ ဇာတ္လမ္းသရုပ္ေဖၚကားေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ၿမိဳ႕ကေလးေပၚမွာ ကားတန္းႀကီးေတြစီ စီရီရီနဲ႔လွည့္လည္ၾကေတာ့နယ္ ။ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕နဲ႔ံနီးစပ္ရာရြာေတြက ၿမိဳ႕ေပၚ တက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာဆင္ႏြဲေနခ်ိန္မွာ ၿမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ဖက္ခုႏွစ္မုိင္အကြာ သစ္ေတာႀကိဴး ၀ုိင္းအစပ္ကႀကိဳးၾကာကြင္းရြာကေလးက သူနဲ႔ဘာဆုိ ဘာမွမဆုိင္သလုိပင္ ။ ၿမိဳ႕ေပၚ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ႏွစ္စဉ္ဆင္ႏြဲခဲ့ေလရာ အေပ်ာ္ရႊင္ရဆုံးကာလ ၊ ဒီအခ်ိန္ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေမတၱာသုတ္ေတြရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ရင္း မိမိရပ္ကြက္ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးေလးေတြ အမ်ိဳးသား ေလးေတြေရာင္စုံမီးေတြကုိယ္စီနဲ႔ လွည့္လည္ၾကေတာ့မယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ စတိတ္ရႈိး ကားေတြ ေတးသရုပ္ေဖၚကားေတြ အလွျပယဉ္ကုိၾကည့္ရႈေငးေမာရင္း တညတာအခ်ိန္ ေတြကုိကုန္လြန္ေစမယ္ ။ ဒီလုိေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အခ်ိန္ေတြကုိ ဒီရြာေလးအတြက္ စေတးလုိက္တယ္ ။ ၿမိဳ႕ေပၚက ေပ်ာ္ ရႊင္မႈေတြကုိ ဒီရြာကပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားေတြအတြက္ လ်ဟ္လ်ဴရႈလုိက္တယ္ ။ ဒီရြာ ေလးရဲ႕အေျခခံလူတန္းစားေတြနဲ႔အတူ ေနထုိင္ျခင္းေတြကအေကာင္းဆုံးေန႔ေတြအျဖစ္ သုံးသပ္လုိက္ၿပီး ရြာဓေလ့ျဖစ္တဲ့ ေကာက္ေစာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းဆြမ္းကပ္ပူေဇာ္ပြဲ ေလးထဲမွာ နစ္ျမဴပ္ပစ္လုိက္တယ္ ။ ဒီပြဲမွာ ခ်ိဳသဲနဲ႔ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕တယ္ ။ ျဖစ္ခ်င္ ေတာ့ မိမိေနထုိင္ရာဦးသန္းေရႊလယ္ကအေစာဆုံးေကာက္ညွင္းစပါးထြက္လာေတာ့ မုန္႔ဆမ္းေထာင္းပြဲ နဲ႔ဆြမ္းကပ္ခြင့္ရခဲ့တာေပါ့ ။ ခ်ိဳသံဟာ ကၽြန္ေတာ္ကုိျမင္ေတြ႕ေတာ့ မ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြကရစ္၀ုိင္းလုိ႔ ဆရာ . . . ေလး လုိ႔ေခၚလုိက္ခ်ိန္မွာ သူရဲ႕ မ်က္၀န္းအၾကည့္ေတြက ကၽြန္ေတာ္အေပၚ ပေဟဠ္ိမ်ားစြာထင္ေနေတာ့တယ္ ။ စိမ္း ရက္ေလျခင္း ပစ္ထားရက္ေလျခင္း တစ္ဖက္သတ္ဆန္ေလျခင္းဆုိတဲ့ အၾကည့္ေတြ ဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္နက္နက္နဲနဲ ရင္ကြဲခ်င္စရာပါ ။ သူရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ကပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးေတြလိမ့္ဆင္းလာေတာ့ ျမားစင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ မိမိႏွလုံးသား ကုိ ပစ္သြင္းေနသလုိပါပဲ ။ ရင္ထဲကတစစ္စစ္ကုိက္ခဲနာက်င္လာတယ္ ။ ခ်ိဳသဲလုိ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕စြဲလမ္းမႈကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဥပကၡာမျပဳႏုိင္သလုိ မိမိ ႏွလုံးသားရဲ႕ေစညႊန္မႈကုိလည္း ေရွ႕တန္းထြက္မျပသင့္ဘူး ဆုိတဲ့ အစြန္းႏွစ္ဖက္ၾကား ေနရင္းက ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြကုိ နာက်ဉ္း နာၾကည္းစြာ ျမတ္သားရေတာ့တယ္ ။ ကၽြန္ ေတာ္နဲ႔ ခ်ိဳသဲက ႏွလုံးသားျခင္းပတ္သက္ေနေပမယ့္ တရား၀င္ခ်စ္သူအဆင့္ကုိမ ေရာက္ၾကေသးတာဟာ ရပ္သိရြာသိ ။ ဒီတန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဟာ ႏွလုံးသားကုိေဆး ေပါင္းမခႏုိင္တဲ့ ည ။ လမ္းခြဲရေတာ့မယ့္လမ္းခြဲညေလး ။ နာက်င္စြာနဲ႔ဘာမွမသိရွာေသး တဲ့ အျပစ္မဲ့မ်က္၀န္းေလး ။ ေမာင္းဆုံအနီးမိန္းမပ်ိဳေလးေတြနဲ႔အတူထုိင္ရင္းက ကၽြန္ ေတာ္ကုိအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ေမာ့ကာေမာ့ကာ ေပ်ာ္ပါးၾကည္ရႊင္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာကုိ တ၀ႀကီးၾကည့္ေနျဖစ္တယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္သားရတဲ့အခ်ိန္အားေလးမွာ သူ႕ကုိအက်ိဳးအေၾကာင္းေတြနဲ႔ ေဖ်ာင္းျဖျဖစ္ တယ္ ။ ဒီရြာေလးကုိလာရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အဓိကအခ်က္က ရြာကကေလးေတြကုိ ေခတ္ပညာေတြသင္ေပးရင္း ဒီရြာရဲ႕ ပစၥည္းမဲ့ဆင္းရဲသားေတြကုိ အလုပ္အေကၽြးျပဳရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ဒုတိယအခ်က္က အရပ္သားအစုိးရကုိေသနတ္ျပၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ယူနီ ေဖာင္းခ်ြတ္ထားတဲ့ ေန၀င္း စစ္ ဖက္ဆစ္ အာဏာရွင္အစုိးရနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒ ကုိအုိးမဲသုတ္ ၊အေရၿခံဳဆုိရွယ္လစ္ဆုိတာႀကီးအေၾကာင္းဖြင့္ခ်ဖုိ႔အေၾကာင္း ၊ တတိယ အခ်က္က စစ္မွန္တဲ့ဆုရွယ္လစ္၀ါဒကုိတကယ့္ပစၥည္းမဲ့ဆင္းရဲသားေတြကုိယ္တုိင္ဦး ေဆာင္ၿပီး အေထြေထြေသြးစုပ္ခ်ယ္လွယ္မႈေတြေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေအာင္တုိက္ ရြဲ၀င္ၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း မိမိတုိ႔ဟာသမုိင္းကထမ္းပုိးခုိင္းတဲ့ သမုိင္းတာ၀န္ေတြထမ္း ေဆာင္ေနၾကတာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားအေတြးအေခၚကုိ တစ္ႏုိင္ငံလုံး လက္နက္သဖြယ္တပ္ဆင္ ။ ေတာ္လွန္ေရး ကုိေအာင္ပြဲခံတဲ့ေန႔ဟာမိမိတုိရဲ႕တာ၀န္ၿပီး ဆုံးၿပီလုိ႔ယူဆေၾကာင္း တစ္တုိင္းျပည္လုံးရဲ႕ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားညီညြတ္ေရးလမ္း ေၾကာင္းဟာယ္ေလာက္ရွည္လ်ားၿပီး ဘယ္ေလာက္ရႈပ္ေထြးေနဦးမယ္လုိ႔ခန္႔မွန္းမရႏုိင္ ေၾကာင္း . . . ေတြေျပာျပေတာ့ နားေထာင္ရင္းရစ္၀ုိင္းေနတဲ့ခ်ိဳသဲမ်က္၀န္းက မ်က္ ရည္ေတြပါးႏွစ္ဖက္က ပါးကြက္ၾကားေလးေပၚျဖတ္သန္းသန္းစီးဆင္းသြားတာကုိ လ ၿပည့္ညရဲ႕လေရာင္ေအာက္မွာ ထင္းထင္းႀကီးျမင္လုိက္တယ္ ။ ဒီလျပည့္ညဟာ သူေရာ ကၽြန္ေတာ္ပါ အနာက်င္ဆုံး ခံစားရတဲ့ညတစ္ညလုိ႔ . . . . ဆုိခ်င္ပါတယ္ ။ စာေမးပြဲအေျဖလႊာေတြကုိေက်ာပုိးအိတ္ထဲအထည့္ ၿမိဳ႕ျပန္ဖုိ႔ျပင္ေနတုန္း ခ်ိဳသဲ သူငယ္ ခ်င္း တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ ။ မီးေမွ်ာပြဲညက စံပယ္ကန္းကုံးေလးတဲ့ ခ်ိဳသဲ ေပးခုိင္းလုိက္တာေပးၿပီး သုတ္သုတ္ျပန္ဆင္းသြားတယ္ ။ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မီးေမွ်ာပြဲည ကၽြန္ေတာ္ခုိးၿပီး နမ္းရႈိက္ခဲ့တဲ့စံပယ္ပန္းကုံးအေျခာက္ေလး ။ ရင္ . . ထဲ . .နင့္ . . ကနဲ ။ ဆည္းဆာေနေရာင္ကရဲ႕ဲနီေနတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ကေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ လူငယ္ေတြ လူႀကီးေတြ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ရြာကေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ေလး . . . . . ။ ကၽြန္ေတာ္အားလုံးကုိေက်ာခုိင္းလုိက္တယ္ ။ ရဲရဲနီေနတဲ့ ဆည္းဆာ ေရာင္ျခည္ဟာကၽြန္ေတာ့္ကုိလႊမ္းၿခံဳထားသလုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ႀကိဳးၾကာကြင္းရြာေလး အေပၚကုိလည္း ဖ်န္းဆြတ္ထားမယ္ ဆုိတာ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ပဲသိေနတယ္ ။ က ေလးေတြရဲ႕အေျဖလႊာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အ၀တ္အစားမွန္သမွ် ေက်ာေပၚက ေက်ာ္ပုိး အိတ္ထဲမွာ . . . . . ။ လက္ထဲမွာ . . . က ခ်ိဳသဲေပးလုိက္တဲ့ စကၠဴဗူးျဖဴျဖဴထဲက ႏြမ္း ႏြမ္းေျခာက္ေျခာက္ စံပယ္ကုံးေလးတစ္ကုံး ။ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာ္ပုိးအိတ္ႀကိဳးသုိင္းကုိ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလ ကုိငတ္မြတ္စြာ ျပင္းျပင္းရႈသြင္းလုိက္တယ္ ။ ေရွႈဆက္ခ်ီတက္ရဦးမယ့္ ခရီးရွည္ႀကီးအ တြက္ အားအင္ေတြျပည္လည္စုစည္းရင္း ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့ၿပီး သီဆုိလုိက္ေတာ့တယ္ ။ အုိ . . . ရဲေဘာ္ ခ်စ္ရဲေဘာ္ ရယ္ . . . . ငုပ္မိသဲတုိင္ . . . တတ္ႏုိင္ဖ်ားေရာက္ . . . . . ေအာင္ရမယ္ ။ တစ္ေန႔ တလံ ပုဂံ ဘယ္ေျပးမယ္ ( ဟုတ္တယ္ )၄ မာ့ကၡစ္ လီနင္၀ါဒ ဟာ ေအာင္ပြဲရတဲ့ ဒီ ခ်ိန္ခါမယ္ အနာဂါတ္ကုိ တုိ႔ပုိင္တယ္ . . . . အ နာ . . . ဂါတ္ . . . ကုိ . . . တုိ႔သာ . . ပုိင္ . . . . ဆုိင္ . . . .တယ္ ။ ကုိလြင္ ( နန္းေျမ )

ပဋိပကၡ

ပဋိပကၡ ငုကေဆာင္း တဲ့ မြန္စကားေလးပါ ။ ဆုိလုိတာက မုိးတြင္းေန ေလာကတစ္ခုလုံး ေအးျမျမ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ တိမ္တုိက္အေမွာင္ေတြ လႊမ္းမုိးဖုံးထားခ်ိန္ ဒီအခ်ိန္မွာ ရုတ္ခနဲ ထြက္ျပဳလာတဲ့ ေနတစ္စင္းရဲ႕ျပင္းထန္တဲ့ ပူေလာင္မႈေတြဟာ လူသားေတြပါ၀င္ေနတဲ့ေလာကတစ္ခုလုံးကုိ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေစခဲ့တယ္ ။ အဲ့ဒီေနေရာင္ျခည္ ရဲ႕ပူျပင္းလြန္းတဲ့ရသအေပၚကျဖစ္ေစတဲ့ စကားစုေလးပါပဲ ။ ဒီလုိပါပဲ ဒီအခ်ိန္ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလုံးဟာလည္း ႏုိင္ငံေရးရာသီဥတုသက္ေရာက္မႈျပင္းထန္ေနခ်ိန္ျဖစ္တယ္ ။ မုန္တုိင္းတစ္စင္းရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေျပးေလေျပရမ္းေတြ က၀င္ၿပီး မုန္တုိင္းႀကီး၀င္မလာမီေခတၱၿငိမ္သက္ေနပုံမ်ိဳး ။ ေရွ႕ေတာ္ေျပးေလေျပေတြအျဖစ္ ၁၉၈၅ နဲ႔ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေတြမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေငြစကၠဴေတြကုိ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ ဆုိတဲ့ လူတန္းစးားတစ္စုက မရႈႏုိင္မကယ္ႏုိင္ အျဖစ္ဆုိးႀကီးက ရုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔ စကၠဴေတြအျဖစ္ေၾကျငာခဲ့တယ္ ။ သက္ေရာက္မႈကေတာ့ အားလုံးကုိပါပဲ ။ အဲ့ဒီအထဲမွာမွ အဆုိး၀ါးဆုံးက အေျခခံအရင္းမဲ့ေတြ လက္လုပ္လက္ စား ေန႔လုပ္ေန႔စားေတြ တစ္ႏုိင္ငံလုံးရဲ႕ အလုပ္သမား လယ္သမားေတြ ရွိစုမဲ့စုေငြေၾကးေလးေတြ မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္းမွာပဲ အဆုိးဆုံးအေျခအေနတစ္ရပ္ဆီကုိေရြ႕သြားၾကေတာ့တယ္ ။ ငုိသံေတြ ေတာက္ေခါက္ သံေတြ အံႀကိတ္သံေတြ ေဒသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ခဲ့တာေတြ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ့ လက္သီး ဆုပ္ေတြ တစ္ႏုိင္ငံလုံးက ေအာ္ဟစ္ငုိယုိေနတဲ့အသံေတြဟာ ျမန္မာေကာင္းကင္ယံတုိင္ေအာင္ညံေနေတာ့ တယ္ ။ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဆုိရွယ္လစ္ရဲ႕သရုပ္သ႑န္ေတြဟာ ဘူးေပၚသလုိေပၚလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္ရဲ႕အာေဘာ္ျဖစ္တဲ့ အလုပ္သမားနဲ႔လယ္သမားလူတန္းစားႏွစ္ရပ္လုံးဒုကၡျမက္ရုိင္းႏြံအတြင္းမွာ စုန္း စုန္းျမဳပ္ေနတဲ့အျဖစ္ကုိ ဲၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔အခန္႔သားထုိင္ၾကည့္ေနၾကတယ္ ။ လူထုေတြရဲ႕အေထြေထြမေက်နပ္ခ်က္ေတြရဲ႕ေရွ႕ေတာ္ေျပးအျဖစ္ ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔တဲ့ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္း သားေတြက မ ဆ လ ဆန္႔က်င္ေရးဆႏၵျပပြဲေတြကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေဖၚထုတ္လာခဲ့ၾကတယ္ ။ လူထုေတြရဲ႕ တုိက္ရုိက္ဆန္႔က်င္မႈကုိခံလုိက္ရတဲ့ မ ဆ လ ဟာ တုုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ားလာခဲ့တယ္ ။ တစ္ခ်ိန္က နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လုပ္ဟန္ကုိ အမွတ္တရျပန္လည္အသုံးခ်ျပလုိက္ၾကတဲ့အေနနဲ႔ ေတာင္ႀကီးနဲ႔ုုျပည္မွာ ကုလား ဗမာ အဓိကရုဏ္း ဖန္တီးမႈျပဳလုပ္လုိက္ေပမယ့္ တကယ္ျဖစ္လာတာက အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ မ ဆ လ က်ဆုံးေရးေတြပဲျဖစ္လာ ခဲ့တယ္ ။ ျပည္တြင္းေက်ာင္းသားေခါင္းေတာင္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးသမားေဟာင္းႀကီးေတြဟာ ျပည္ပသံလႊင့္ဠာန အသီးသီးနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး ( ၈၈၈၈ ) ရွစ္ေလးလုံးဆုိတဲ့ အဲ့ဒီတစ္ရက္ကုိ တစ္ႏုိင္ငံလုံးက လူထုတစ္ရပ္လုံးပါ၀င္ၿပီး မ ဆ လ ဆန္႔က်င့္ေရးနဲ႔ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံကုိ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆုိတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔အတူ တာထြက္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကတယ္ ။ ×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××× ရွစ္ေလးလုံးေန႔မတုိင္မီတစ္ရက္အလုိ ။ မ ဆ လ လက္ထက္ေရြးေကာင္ပြဲမွာအႏုိင္ရခဲ့တဲ့ အမတ္ဦးထြန္း ေအာင္ကုိအစြဲျပဳလုိ႔ ဦးထြန္းေအာင္ကြက္သစ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕က ( ၆ ) ရပ္ကြက္ရဲ႕ ( ၅ ) လမ္းအလယ္ ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခဲ့တယ္ ။ ဒီရပ္ကြက္ေလးဟာ နံပါတ္ ( ၁ ) လမ္းကေန ဆည္ေျမာင္းလမ္းအထိအား လုံးအေရွ႕အေနာက္စီရီၿပီး ေဖါက္လုပ္ထားတဲ့လမ္း ( ၁၀ ) လမ္းရွိတယ္ ။ လမ္းေတြဟာ အေရွ႕ဖက္မွာရွိတဲ့ ရန္ကုန္ - မႏၱေလးကားလမ္းႀကီးကုိ ဦးခုိက္ေနၾကတယ္ ။ ေတာင္ဖက္အစြန္ဆုံးက ကမ္းနားလမ္းဟာ ေကာလိ ယေခ်ာင္းရဲ႕ေျမာက္ဖက္ ကမ္းပါးေပၚမွာရွိေနတယ္ ။ ေတာင္ဖက္ကမ္းပါးမွာ ေဘာလယ္ရြာကေလးရွိတယ္ ။ ဒါ ေပမယ့္ ေခ်ာင္းကမ္းပါးတေလ်ာက္မွာသာ လူေနအိမ္ေတြစည္ကားၿပီး ရန္ကုန္ - မႏ ၱေလးကားလမ္းမႀကီးတ ေလ်ာက္ကေတာ့ အိမ္ေျခခပ္က်ဲက်ဲ ။ ( အခုေတာ္ေတာ္စည္ေနပါၿပီ . စာရုိက္သူ ) ။ အဲ့ဒီေန႔နံနက္ပုိင္း ဆယ္ နာရီ၀န္းက်င္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မ ( မရီး ) ျဖစ္သူခူးခပ္ေကၽြးတဲ့ ထမင္းကုိအခန္႔သားထုိင္စားေနတုန္း ဒုိ႔အေရး . . . . . . ဒုိ႔အေရး . . . . . . အပုိင္း ( ၂ ) ဒုိ႔အေရး . . . . . . ဒုိ႔အေရး အသံေတြ အသံေတြ တျဖည္းျဖည္းက်ယ္ေလာင္လာအသံေတြ ။ ညီညီညြတ္ညြတ္ သံၿပိဳင္ေအာ္ဟစ္ေနသံေတြ ။ ကၽြန္ေတာ္ အေသအခ်ာႀကီးကုိနားစြင့္လုိက္မိတယ္ ။ ဟုတ္တယ္ ။ ဒါေၾကြးေၾကာ္သံေတြပဲ ။ ဒီေၾကြးေၾကာ္သံ ေတြဟာ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လက္ထက္ပုံစံခြက္ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြမဟုတ္မွန္းသိလုိက္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္စား လက္စထမင္းပန္းကန္ကုိ ဒီအတုိင္းပစ္ထားခဲ့ၿပီး ( ၅ ) အလယ္ဘေလာက္ကေန ရန္ကုန္ - မႏ ၱေလးကားလမ္း မႀကီးရွိရာ အေရွ႕ဖက္ကုိ ေျပးတက္လာခဲ့တယ္ ။ ကားလမ္းမႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ ဘယ္ညာကုိသြက္သြက္ပါေအာင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဘယ္အရပ္ကပ်ံ႕လႊင့္လာတဲ့အသံေတြမွန္းမသိတာေၾကာင့္ မွန္းဆၾကည့္ေနခဲ့တယ္ ။ ေတာင္ဖက္ကလား ေျမာက္ဖက္ကလား ။ ဘယ္ရပ္ကြက္ကျဖစ္ႏုိင္မလဲ ။ ဘယ္ရြာက ျဖစ္ႏုိင္သလဲ ။ ဘာေတြေၾကြးေၾကာ္လာၾကသလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္အေျပးအလႊား စဉ္းစားခန္း၀င္ေနရတယ္ ။ ထမင္း စားရင္းေျပးဆင္းလာတာျဖစ္လုိ႔မေဆးေၾကာခဲ့တဲ့လက္က ကပ္စီးစီး ။ကတၱရာလမ္းရဲ႕အပူနဲ႔ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ မိမိေျခေထာက္ မိမိျပန္ၾကည့္မိေတာ့ ဖိနပ္ကပါမလာျပန္ဘူး ။ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ ျမင္ေတြ႕လုိတဲ့စိတ္အားႀကီးမႈေတြ က ဘာဆုိဘာမွသတိမထားႏုိင္ခဲ့ ။ ဟုတ္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေမြးဖြားစဉ္ကေနခုခ်ိန္အထိ သပိတ္ေမွာက္တယ္ ဆႏၵုျပတယ္ဆုိတာႀကီးကုိ ၾကား သာၾကားဖူးတာ ဘယ္မွျမင္ေတြ႕ခဲ့ရလုိ႔တုန္း ။ ၁၉၇၄ မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေမလနဲ႔ဇြန္လ အလုပ္သမားအေရးအခင္းေတြ က ႏုိင္နဲ႔အ၀ွန္းမွာျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္ ။ ဒီဇဘၤာ ( ၅ ) ရက္ေန႔မွာ ဦးသန္႔အေရးအခင္းျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆဌမတန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ ။ ေက်ာင္းရက္အကန္႔အသတ္မရွိတစ္ႏုိင္ငံလုံး ပိတ္လုိက္တယ္ ။ ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းသားေတြ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ျခင္းခံေနရၿပီဆုိတာကုိသိလုိက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေသြးကေတာင္းဆုိမႈအတုိင္း ရန္ကုန္ဆင္းၿပီး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႔အတူတုိက္ပြဲ၀င္ ဖုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္ မိဘေတြရဲ႕အၾကည့္ေအာက္က ကၽြန္ေတာ္စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္မပါႏုိင္ခဲ့ဘူး ။ အတားအဆီးေတြကအမ်ားသားလား ။ လမ္းေၾကာင္းမကၽြမ္းက်င္တဲ့ျပႆနာကနံပါတ္ တစ္ ။ လမ္းစရိတ္ခက္ ခဲမႈက နံပါတ္ ႏွစ္ ။ မိဘေတြရဲ႕ကန္႔ကြက္မႈက နံပါတ္ သုံး ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာမိမိကုိယ္မိမိအားမရခဲ့ ။ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားႀကီးေတြနဲ႔ မပူးေပါင္းႏုိင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေရွ႕တစ္လွမ္းတုိးဖုိ႔အတြက္ ေနာက္ကုိႏွစ္လွမ္းဆုတ္ခဲ့ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မိမိက်င္လည္ရာေက်းလက္တစ္ပုိင္းျဖစ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးက အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ေက်းလက္လယ္သမားေတြၾကားမွာ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့သူပါ ။ လယ္သမားေတြနဲ႔အလုပ္ သမားေတြရဲ႕ခါးသီးလွတဲ့ဘ၀ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တရင္းတႏွီးပါပဲ ။ လယ္ကူလီေတြဘ၀လည္း မ ဆ လ ရဲ႕ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ေအာက္မွာ ဘ၀တစ္ခုလုံးကၽြန္သံသရာဇာတ္ခင္းေနခဲ့ရတယ္ ။ လယ္သမားေတြရဲ႕ဘ၀ေတြက လည္းတစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ တုိတုိလုိက္လာတဲ ့ေကာက္ဆြနဲ႔အနားကြပ္မဲံ့ေနတဲ့ စေကာစုတ္ပဲ အႏုိင္ႏုိင္ ။ ဒီမုိကေရ စီက်တဲ့ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကလည္း ဒုကၡေပါင္းစုံလုိ႔ ။ မိမိေရွ႕မွာျဖစ္ေနပ်က္ေနတဲ့ ဘ၀ေတြဟာ ဘယ္လဲ ဘာလဲလုိ႔ လားရာကုိစာေပေတြေလ့လာရင္း လက္ေတြဘ၀ နဲ႔ေပါင္းစပ္ရင္းက ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္ပန္းစုံဆုိရွယ္လစ္ ဆုိတာႀကီးကုိေအာ့ႏွလုံးနာလာခဲံတယ္ ။ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ေျမာက္မ်ားစြာေသာအေျခခံလူတန္းစားဘ၀ေတြ လြတ္ေျမာက္မႈမရမျခင္း ဒီမုိကေရစီဆုိတာကလည္း မဓိပၸါယ္မဲ့ ဆုိရွယ္လစ္ဆုိတာလည္း အာဏာငမ္းဖမ္းေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရဆုိတဲ့ လက္လုပ္လက္စားလူတန္းစားရဲ႕ ထြင္လုံးေတြပဲျဖစ္ေနမယ္ ဆုိတဲ့အသိက ပုိမုိနက္ရႈိင္း လာခဲ့တယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ မ ဆ လ ကုိဆန္႔က်င္သူမွန္သမွ်ကုိ ရန္သူရဲ႕ ရန္သူဟာမိတ္ေဆြဆုိတဲ့အသိနဲ႔ ယာယီ မဟာမိတ္ဖြဲ႕ ပူးေပါင္းခဲ့တယ္ ။ အခုလည္းၾကည့္ မ ဆ လ ကုိဆန္႔က်င္အာခံတဲ့အဖြဲ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ပူးေပါင္းပါ၀င္ခ်ိန္မရမီအထိ ႀကိဳဆုိျခင္း ေထာက္ခံျခင္းေတြ အားေပးျခင္းေတြ လုပ္ရဦးမယ္ေလ ။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြက တေျဖးေျဖး က်ယ္ေလာင္လာ ခဲ့ၿပီ ။ အေသအခ်ာနားစြင့္မိလုိက္ေတာ့ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ဆီကအသံေတြ ။ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ - မႏ ၱေလး ကားလမ္းမႀကီးအတုိင္းေနပူပူကုိ ဖိနပ္မပါေျပးလႊားရင္း ဒုိက္ဦးတာဆုံလုိ႔ေခၚတဲ့ ကားဂိတ္ကုိေရာက္လာေတာ့ ၿမိဳ႕၀င္လမ္းအတုိင္း အေနာက္ဖက္ကုိ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔အတူ လက္သီးလက္ေအာင္းေတြတန္းရင္းလက္သီး ေတြဆုပ္ရင္း ခ်ီတက္လာၾကတဲ့ လူတန္းႀကီးတစ္ခုကုိေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ရင္ထဲလႈိက္ကနဲ ခုန္တက္လာၿပီး ေသြး ေတြဆူပြက္လာခဲ့တယ္ ။ အပုိင္း ( ၃ ) တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အျမင္ကနီးလာၿပီ ။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကလည္းပီျပင္လာခဲ့ၿပီ ။ လူေတြကုိလည္း သဲကြဲစြာ ျမင္ လာရၿပီ ။ သူတုိ႔လက္ေတြမွာ တံဇဉ္ေတြကုိတင္းတင္းဆုပ္လုိ႔ပါလား ။ သူတုိ႔ေခါင္းေပၚမွာလည္း ၀ါးဖက္ခေမာက္ ကုိယ္စီေဆာင္းလုိ႔ ။ ထမီေတြကတုိတုိ ၊ ပုဆုိးေတြတုိတုိ စုတ္ျပတ္ႏူ႔ံနဲ႔ၿပီး အေရာင္ဆုိတာမျမင္ႏုိင္ေတာ့ေလာက္ ေအာင္ျဖစ္ေနတဲ့ အ၀တ္ႏြမ္းေတြကုိယ္စီနဲ႔ မုိးကာလရဲ႕ ျပယုဂ္ျဖစ္တဲ့ ရြံ႕ေတြ ဗြက္ေတြက ေျခအစုံတုိင္းမွာတ လိမ္းလိမ္း ဖိနပ္ေတြကမပါ ။ ဖမ္းဆီးေက်ာင္းသား . . . . လႊတ္ေပးေရး တုိ႔အေရး . . . . တုိ႔အေရး လြတ္လပ္စြာ . . . ေဟာေျပာခြင့္ရရွိေရး တုိ႔အေရး . . . . . တုိ႔အေရး လြတ္လပ္စြာ . . . . . ေရးသားခြင့္ရရွိေရး တုိ႔အေရး . . . . တုိ႔႔အေရး ဒီမုိကေရစီ . . . . . ရရွိေရး တုိ႔အေရး . . . တုိ႔အေရး တစ္ပါတီစနစ္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ . . . ဖ်က္သိမ္းပစ္ မ ဆ လ အစုိးရ က်ဆုံးပါေစ . . . . က်ဆုံးပါေစ ေရွ႕ကေနေၾကြးေၾကာ္သံေတြကုိဦးေဆာင္တုိင္ေနတဲ့သူက ပင္နီတုိက္ပုံနဲ႔လြယ္အိပ္အနီကုိ မ်က္စိေပါက္ႏွစ္ ေပါက္ဖြင့္ၿပီး ေခါင္းစြပ္ရုပ္ဖ်က္ထားတယ္ ။ ဒါကလုိအပ္ခ်က္ တစ္ခုပါပဲ ။ မ ဆ လ လက္ေအာက္ သူတုိ႔ရဲ႕ေဒါက္တုိင္ေတြျဖစ္တဲ့ ပါတီကုိျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္စီကုိျဖစ္ျဖစ္ အာခံမိရင္ မတရားမႈေတြကုိအံတုမိရင္ အဲ့ဒီ ပုဂၢဳိလ္အတြက္ ေထာင္ ( ၃ ) ႏွစ္ဆုိတာနဲ႔ ဗ က ပ တံဆိပ္ကအဆင္သင့္ေစာင္ႀကိဳေနေတာ့တယ္ ။ ပင္နီတုိက္ပုံ၀တ္ လြယ္အိတ္ေခါင္းစြပ္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္က ေရွ႕ဆုံးကေၾကြးေၾကာ္သံေတြကုိ တုိင္လုိက္ ၊ က်န္တဲ့ဆႏၵျပလယ္သမားေတြက ေအာ္လုိက္နဲ႔ နာရီစည္း၀ါးအကုိက္ေၾကြးေၾကာ္သံေတြဟာ ၾကား ရသူအေပါင္းအတြက္ၾကက္သီးေမႊးညွင္းၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ထေလာက္တယ္ ။ ခြန္အားေတြလည္းျပည့္ေမာက္လာတယ္ ။ ဒီအသံေတြေၾကာင့္ပဲ ၿမိဳ႕ေနရပ္ကြက္ အလုပ္သမားထုႀကီးက ရန္ကုန္ - မႏၱေလးကားလမ္းမႀကီးရဲ႕ေဘးတစ္ ဖက္တစ္ခ်က္မွာေနရာယူၿပီး အလုအယက္အားေပးၾကတယ္ ။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ႕ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ နဲ႔ ၿမိဳ႕ေနအလုပ္သမားလူတန္းစားထုႀကီးရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခုေပါင္းစည္းသြားၾကၿပီး ဘ၀ဂ္ တုိင္ေအာင္ညံေနေတာ့တယ္ ။ အားေပးေထာက္ခံေနၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ေနအလုပ္သမားထုႀကီးကုိေတြ႕ရေတာ့ ဆႏၵျပ တုိက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ လယ္သမားထုႀကီးဟာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာမွာ ခြန္အားေတြျပည့္လာၿပီး ပုိ၍ပုိ၍ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္ ။ လယ္သမားထုႀကီးရဲ႕လည္းပင္းေၾကာေတြက ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနၾကတယ္ ။ ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ အေရွ႕ဖက္သုံးမုိင္အကြာ ဖေအာင္၀ဲေက်းရြာရဲ႕ရပ္ကြက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ လက္ပံတန္းကေနခ်ီ တက္လာၾကတဲ့ ဒီလယ္သမားထုႀကီးဟာ ဘယ္အခ်ိန္ကထလုိ႔ ဘယ္အခ်ိန္လူစုၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ လမ္းေလ်ာက္ခ်ီတက္ရင္း ေၾကြးေၾကာ္လာခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိမသိေပမယ့္ မုိးကာလရဲ႕ေနက်ဲက်ဲပူေနတဲ့ေအာက္ မွာ လမ္းေလ်ာက္ရင္းေခ်ြးထြက္တာေတြမ်ားၿပီး အားအင္ေတြဆုတ္ခမ္းေနတာကုိေတာ့အထင္းသားေတြ႕ရတယ္ ။ အခ်ိဳ႕ကေမာဟုိက္တုန္ရီေနၾကၿပီ ။ အခ်ိဳ႕ေျခလွမ္းေတြကမဟန္ႏုိင္ခ်င္ေတာ့ ။ ဒါေပမယ့္ လက္ထဲမွာကုိင္လာ ခဲ့ၾကတဲ့ တံဇဉ္ေတြကုိေတာ့တင္းတင္းဆုပ္ . . . . လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္ရင္းခ်ီတက္ဆႏၵျပေနၾကတဲ့လယ္သမားေတြ ဟာ ရန္ကုန္ - မႏၱေလးလမ္းအတုိင္း ၿမိဳ႕အထြက္ေတာင္ဖက္ ေကာလိယတံတားႀကီးဆီ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေန ၾကတယ္ ။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြက အဆက္မျပတ္ ။ ဆႏၵျပလယ္သမားသူရဲေကာင္းေတြရဲ႕ေနာက္မွာ အသက္ေငြ႕ေငြ႕သာရွိေတာ့တဲ့ မ ဆ လ ရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္ သက္ေတြျဖစ္တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီရဲ႕ အာဏာရွင္ႀကီးေတြလုိက္လာတာေတြ႕ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ကခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့ လယ္သမားေတြနံေဘးမွာယွဉ္ၿပီး ပူးတုံ ခြာတုံ လုိက္လာခဲ့တယ္ ။ . . . . . တုိ႔အရး တုိ႔အေရး . . . . . တုိ႔အေရး တုိ႔အေရး . . . . . က်ဆုံးပါေစ က်ဆုံးပါေစ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကုိ အနားမေပး ၊ ရပ္သြာတယ္လည္းမရွိ ၊ ဆက္ခါဆက္ခါ မနားတမ္းသံကုန္ဟစ္ေအာ္ရင္းက တျဖည္းျဖ္ည္း ေကာလိယေခ်ာင္းကုိျဖတ္ထုိးထားတဲ့သံတံတားဆီ ေရာက္လာၾကတယ္ ။ ေရွ႕ကုိဆက္လက္ခ်ီ တက္ၿပီး ဆႏၵျပဖုိ႔ရာေတာင္ဖက္ကမ္းအလြန္မွာ ေအာင္စုိးမုိးကြက္သစ္က အိမ္ေျခက်ိဳ႕က်ိဳ႕ က်ဲက်ဲ ၊ ဒီအခ်ိန္မွာ ခ်ီတက္လာတဲ့လယ္သမားထုႀကီးတစ္တန္းလုံးဟာ သံတံတားႀကီးရဲ႕ေျမာက္ဖက္ကမ္းေပၚမွာအိၿပီး စုၿပံဳလုံးသြား ေတာ့တယ္ ။ ေနာက္ျပန္ခ်ီတက္ၿပီးျပန္လွည့္ဖုိ႔ရာ ေနာက္မွာက အာဏာရွင္အဖြဲ႕ေတြကပိတ္ေနၿပီ ။ ပစၥဳပၸနိမေျခ အေနကုိ သုံးသပ္ၿပီးလြယ္အိတ္အနီေခါင္းေဆာင္းထားတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလးက လက္ခုပ္တစ္ေဖါင္ ေလာက္အျမင့္ရွိတဲ့ တံတားေဘာင္ေပၚမွာ မတ္တပ္ရပ္လုိက္တယ္ ။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကုိ အရွိန္ျမွင့္ၿပီးေၾကြး ေၾကာ္ၾကျပန္တယ္ ။ အာဏာပုိင္အဖြဲ႕အစည္းကတာ၀န္အရွိဆုံး ပုဂၢဳိလ္တစ္ေယာက္က လယ္သမားေတြနဲ႔အနီး ဆုံးကုိသြားတယ္ ။ ၿမိဳ႕ေပၚအလုပ္သမားထုႀကီးနဲ႔အတူ ဆႏၵျပေနၾကတဲ့ လယ္သမားေတြအားလုံးက ဒီေခါင္း ေဆာင္ေလးကုိဖမ္းေတာ့မလား ဆီးေတာ့မလား ေနာက္ဆုံးခါးမွာပါလာတဲ့ေသနတ္နဲ႔ပဲ ထုတ္ၿပီးပစ္ေတာ့မလား ဆုိတာကုိ ေခတၱရပ္ၿပီး ၿငိမ္ေနရင္းကစုိးရိမ္ေနၾကတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ထင္သလုိေတာ့ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး ။ အဲ့ဒီအာ ဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္က ေက်ာင္းသားကုိလွမ္းေမးလုိက္တယ္ ။ မင္းတုိ႔ဘာလုိခ်င္တာလည္း . . . . ဘာျဖစ္ခ်င္တာလည္း . . . ငါတုိ႔ဘာလုပ္ေပးရမလည္း . . . . တဲ့ ။ သိသိႀကီးနဲ႔ ေမးခြန္းေတြတန္းစီေမးေနတာကုိ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကပဲစိတ္ရွည္ရွည္ျပန္ေျဖေနတာကုိ ေတြ႕ရတယ္ ။ ေခါင္းမွာစြပ္ထားတဲ့လြတ္အိတ္အနီေရာင္ကလည္းစြပ္ၿမဲစြပ္လွ်က္ ။ ကႊန္ေတာ္တုိ႔လုိခ်င္တာက ရန္ကုန္မွာဖမ္းဆီးထားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကုိ လႊတ္ေပးဖုိ႔နဲ႔ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးပဲျဖစ္ တယ္ ။ လြတ္လပ္စြာစကားေျပာခြင့္ ၊ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင့္ ၊ လြတ္လပ္စြာစီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ ၊ လြတ္လပ္ စြာ . . . . . . ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေလးရဲ႕ ေျပာစကားေတြက အဆုံးမသတ္ႏုိင္ခဲ့ ။ အဆုံးသတ္ကုိလည္း မရာက္ခဲ့ေတာ့ ပါ ၊ ေနကပူ ေခြ်းေတြကခမ္းေျခာက္ၿပီး အင္အားေတြကကုန္ခမ္း ထမင္းကဆာေရကဆာနဲ႔ သည္းခံႏုိင္ျခင္းမရွိ ေတာ့တဲ့ လယ္သမားေတြထဲက ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဟန္တူတဲ့သူက ေဟ့ေကာင္ . . ရည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ ေျပာမေနနဲ႔ကြာ . . . ဆန္ . .လုိခ်င္တယ္သာေျပာလုိက္ ။ ကုိင္း . . . ဒီမွာပဲ ပြဲကၿပီးၿပီ ။ အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္က ပ်ာပ်ာသလဲ ခက္ဗ်ားတုိ႔ဆန္လုိအပ္တယ္ဆုိရင္ မနက္ျဖန္ခင္ဗ်ားတုိ႔ရြာကုိ ဆန္လာလွဴပါ့မယ္ . . စိတ္ခ်လက္ခ်သာျပန္ၾကပါ အေျပာေတာင္မဆုံးလုိက္ဘူး ေခါင္းေဆာင္ေက်ာင္းသားေလးလည္းၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ၊ လယ္သမား ထုႀကီးလည္း ကစင့္ကလ်ား သံတံတားေဈးလမ္းကေန အေရွ႕ဖက္မွီးရထားလမ္းကုိျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး သူတုိ႔ဇာတိ ေျမျဖစ္တဲ့ လက္ပဲတန္းကြက္သစ္ရွိရာကုိ ေကာလိယေခ်ာင္ကမ္းပါးအတုိင္း ဂမူးရႈးထုိးလူစုခြဲၿပီး ျပန္သြားၾက ေတာ့တယ္ ။ က်န္ခဲ့တာက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ။ ဘယ္သူဆုိ ဘယ္သူမွမရွိၾကေတာ့ဘူး ။ ဇာတ္ေခါင္း ကကြဲၿပီ ။ မင္းသားလည္းမရွိ ။ လူႀကမ္းလည္းမရွိ ။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္လည္းတစ္မေယာက္မွမက်န္ ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ကားလမ္းနံေဘးက ၀္းႀကမ္းက်ဲက်ဲခင္းထားတဲ့ ေဈးဆုိင္ေဟာင္းေလးတစ္ခုမွာ ထုိင္က်န္ ရင္းက ဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိ အႏုလုံ ပဋိလုံၿခံဳငုံေနမိေတာ့တယ္ ။ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခုအတြက္ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့လူတန္းစားထုၾကီးတစ္ရပ္လုံးကုိ ဦးေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ ပညာတတ္ လူတန္းစားေခါင္းေဆာင္မႈကလုိအပ္တယ္ ဆုိတဲ့စကားကုိ အမွတ္ရေနမိတယ္ ။ လုပ္သားေတြနဲ႔လယ္သမား ထုႀကီးရဲ႕ အေတြးအေခၚဟာ ျငင္းလုိ႔မရေအာင္တိမ္လြန္းပါတယ္ ။ ဒါကလည္း ရုိးစင္းလွတဲ့ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈေတြ ရဲ႕ရလာဒ္ေတြပဲေလ ။ ဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရားတစ္ခုသာျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရဆုိတဲ့ လက္တစ္ဆုပ္စာ လူတန္းစား အဆက္ဆက္မွာ ဒီအလုပ္သမားနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ ပြင့္လင္းး လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ကုိ ဘယ္ေတာ့မွတပ္ဆင္ျခင္း ခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး ။ႏုိးၾကားလာမယ့္ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚဒီေရဟာ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကုိ ဖ်က္အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ဖ်က္ဆီးၾကလိမ့္မယ္ ။ ညီညြတ္ျခင္းရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္လာမႈကုိ ဘယ္အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကမွ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴရွိလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး ။ ရုိးရုိးသားသား စီးပြားရွာ ရုိးသားႀကိဳးကုတ္စြာေန ရသမွ်ေလးနဲ႔ေရာင့္ရဲ ၊ ပူပူပင္ပင္ ကိစၥေတြနဲ႔ တတ္ႏုိင္ငမွ် ေ၀းေအာင္ေနၿပီး က်န္ေနေသးတဲ့ဘ၀အစိတ္အပုိင္းေတြကုိ ရုိးရွင္းစြာျဖတ္သန္းဖုိ႔ရာသာ သူတုိ႔ႏွလုံးသားေတြ မွာရွိၾကတယ္ ။ လွပလြန္းတဲ့ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ လူတန္းစားႀကီးရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ သူတုိ႔မသိ သူတုိ႔သိတာက ဓားမဦးခ် လယ္ယာလုပ္ငန္းေတြကုိ အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္းဆုိတဲ့ အသိပဲ ။ လြတ္လပ္စြာေဟာေျပာခြင့္ ၊ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင့္ ၊ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိခြင့္ဆုိတာေတြဟာ ။ီလူ တန္းစားထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးနဲံ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာပါ ။ အလွဴအတန္းေတြ ဥပုသ္သီတင္းသီလေတြေစာင့္တည္ၾကတဲ့ ျဖစ္စဉ္ေတြကုိ သူတုိ႔ေပြ႕ေပြ႕ပုိက္ပုိက္ လက္ခံၾကၿပီး ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ၾကတယ္ ။ အဲသလုိလြတ္လပ္တဲ့ဘ၀ေတြ ကုိခုံမင္ၾကတယ္ ။ ေသြးစုပ္သူနဲ႔ ေသြးစုပ္ခံတုိ႔ရဲ႕ တုိက္ပြဲလူတန္းစားႏွစ္ရပ္တုိက္ပြဲ လူတန္းစားပဋ္ိပကၡ ဒါေတြကုိ ဘယ္လုိအခ်ိန္ေပးနားလည္ႏုိင္ၾကမလည္း ။ ( ဇာတ္သိမ္းပါၿပီ ) ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ ဒီလူတန္းစားႏွစ္ရပ္လုံးဟာ နလပိန္းတုံးေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး ။ လူတန္းစားဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္မႈ ေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္အျဖစ္က တစ္စုံတစ္ရာေလ်ာက်ေနမႈေတြ ဒီလုိလက္ေတြ႕က်က်တုိက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔ အတြက္ သေဘာတရားေရးနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေပးႏုိင္ျခင္းမရွိေသးတာသာျဖစ္တယ္ ။ သမုိင္းမွာမိမိတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္လူ တန္းစားအက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိထိပါးလာမယ့္ ဘယ္ရန္သူမ်ိဳးကုိမဆုိ ရွီရွီသမၽြအင္အားနဲ႔ မ ဆုတ္မနစ္ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္တဲ့အထိ ခုခံတုိက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ သာဓကေတြကလည္းထင္ထင္လင္းလင္းရွိေနေသး တယ္ ။ ၿဗိတိသၽြလက္ထက္ေတာင္သူလယ္သမားထုႀကီးတစ္ခုလုံး ေၾကြးဆပ္ ႏြံနစ္ ကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြအ တြက္ ရရာလက္နက္ ေသနတ္မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေတြ ရရာတုတ္ ဓား လွံ ေလးျမားေတြနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ကုိအာခံခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ ဆရာစံနဲ႔ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကုိ အနွတ္ရေနမိတယ္ ။ ဖက္ဆစ္ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ ေရးအတြက္ မ ဆ လ အလံေတာ္ကုိတပ္ဦးမွာတင္ၿပီး ၀ံ့၀ံ့ရဲရဲ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားဖက္ ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြရဲ႕ ပုံရိပ္ေတြကလည္းေတာက္ပရႊန္းျမဆဲ ။ မွန္ကန္တဲ့ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့တုိက္ပြဲ၀င္မႈေတြအျဖစ္ ဘယ္လူတန္းစားကဦးေဆာင္ၿပီး ဘယ္လူတန္း စားကုိ ကုိယ္စားျပဴေနၾကပါသလည္း ။ ေက်းလက္လူထုအတြက္ ဘယ္လုိအခြင့္အေရးေတာင္းဆုိမႈေတြရွိေနပါ သလည္း ။ ၿမိဳႈ႕ေပၚကထမင္းတစ္နပ္ နပ္မွန္ေရးအတြက္နည္းလမ္းေပါင္းစုံနဲ႔ အက်င့္စာရိတၱေတြကုိ မခ်ိဳးဖဲ့ခ်င္ပါ ပဲလ်က္ ခ်ိဳးဖဲ့ၿပီး သိကၡာနဲ႔ ရိကၡာကုိႏွေျမာတသစြာလဲလွယ္ေနၾကတဲ့ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့အလုပ္သမားထုႀကီး တစ္ရပ္လုံးအတြက္ေကာ ဘာေတြမ်ားထည့္စဉ္းစားေပးၾကပါသလည္း ။ အဆန္းတက်ယ္မဟုတ္ေပမယ့္ ဓနရွင္ နဲ႔ အရင္းရွင္ ၀ိညဉ္ပူးကပ္ခံေနရတဲ့ ပညာတတ္လူတန္းစားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆုိထားတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြဟာ ဘာေတြျဖစ္ႏုိင္မလည္း ။ လားရာက ဘယ္လုိျဖစ္ပါသလည္း ။ လြတ္လပ္စြာေသြးစုပ္ပုိင္ခြင့္နဲ႔ လြတ္လပ္စြာ ေခါင္းပုံျဖတ္ခြင့္ေတြအတြက္ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ အေျခခံလူတန္းစားထုႀကီးက ဒီမုိကေရစီသည္ ဒီမုိကေရစီအ တြက္ ဒီမုိကေရစီရဲ႕ ရန္သူအျဖစ္ စြဲခ်က္ေတြျပန္တင္ၾကလိမ့္မယ္ ။ လတ္တေလာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ျမင္ကြင္းရဲ႕အေျဖကရွင္းၿပီးသားပါ ။ လူတန္းစားပဋိပကၡေတြ လူတန္းစားတုိက္ပြဲေတြ ကုိေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖစ္ေနတဲ့ ပညာတတ္လူတန္းစားေတြရဲ႕ ျပည္တြင္းဓနရွင္ အရင္းရွင္ေတြအတြက္ ကုိယ္ စားျပဳေတာင္းဆုိမႈေတြကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး မိမိဘ၀ေတြရဲ႕ ပကတိလုိအပ္ခ်က္ကုိတင္ျပေတာင္းဆုိလာတဲ့ လယ္သ မားေတြပါ ။ဒီေတာင္းဆုိခ်က္နဲ႔ ဒီဆႏၵေတြကုိဆန္႔က်င္ၿပီး လ်စ္လ်ဴရႈထားလုိ႔မရဘူးဆုိတာကုိ အထင္းသားျမင္ လာရတယ္ ။ လြတ္လပ္စြာေသြးစုပ္ခြင့္နဲ႔ ေခါင္းပုံျဖတ္ခြင့္ဆုိတာေတြအတြက္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိအားသြန္ႀကိဳး ပမ္းေနတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕လက္ဖ်ံအားေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ရုိက္ခ်ိဳးၾကလိမ့္မယ္ ။ ႏုိင္ငံသားတစ္ေယာက္အျဖစ္က ဥပေကၡာျပဳထားျခင္းခံေနၾကရတဲ့ အတားအဆီးေတြကုိ ေသြးနဲ႔လဲလွယ္ၿပီးတုိက္ပြဲ၀င္လာၾကလိမ့္မယ္ ။ ေနာက္ ဆုံးဒီမုိကေရစီက်တဲ့လူတန္းစားေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ျပည္သူ႔ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္ကုိ ရရွိဖုိ႔အတြက္ အတားအဆီးနဲ႔ ဘယ္လုိအခက္အခဲမ်ိဳးကုိျဖစ္ေစ တုိက္လွဲနင္းေျခၾကလိမ့္မယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ။ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ၿ့ပီး ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ျဖစ္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ - မႏ ၱေလးကားလမ္းမႀကီး ေပၚက ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ အျပန္လမ္းဟာေႏွးေကြးလြန္းလွတယ္ ။ လူတန္းစား ပဋိပကၡေတြနဲ႔ လူတန္းစားႏွစ္ရပ္ရဲ႕ တုိက္ပြဲသံေတြက နားထဲမွာ ညံ . . . . . . . . လုိ႔ ။ ကုိလြင္ ( နန္းေျမ )

စေရြးကုိက္

စေရြးကိုက္ ••••••••••••••••• - ငါ့စိတ္ေတြကို အဂၤါေန ့နဲ ့တိုင္းျပီးျဖတ္လိုက္ေတာ့ ရင္ခုန္သံဟာ ဘဝနဲ ့ စေရြးကိုက္သြားတယ္။ - အိပ္မက္ထဲက ပဲ့ထြက္လာတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံမွာေတာင္ ႏွင္းဆီရနံ႔ ့ေတြ ထံုမြမ္းေနမွေတာ့ အိပ္ေထာင္ထဲထည့္ ထမ္းပိုးခဲ့တဲ့ ရွိဳက္သံတခ်ိဳ ့ကို လမ္းခင္းေပးလိုက္ရတာဟာ ေပ်ာ္စရာပဲ။ - ဘဝမွာ ရရွိခဲ့တဲ့ အရွိဳးရာေတြနဲ ့ ခရီးလမ္းထဲက ခ်ိဳင့္ခြက္ေတြကို ျဖည့္ေပးခြင့္ဆိုတာ နည္းတဲ့အခြင့္အေရးလား။ - ငါ့ေျခေထာက္ကို စူးတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းက ငါ့လို လမ္းေလ်ွာက္သူတစ္ေယာက္ကိုကာကြယ္ဖို ့ ငါ့မိတ္ေဆြ လမ္းေလ်ွာက္ေဖာ္တစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ေပးဖို ့ျဖစ္တယ္။ - ငါ့စိတ္ေတြဟာ ငါ့ဘဝနဲ ့ စေရြးကိုက္ေနရမယ္။ ။ #စိုးမိုးသူ( ဒိုက္ဦး )