ကဗ်ာႏွင့္ ေဆးေၾကာထားေသာအတၱမဲ႔ႏွလုံးသား.

ဒုိက္ဦးသားမ်ားအတြက္.....အမွတ္တရျပန္လည္ေဖၚျပပါသည္။ UZa Wana wrote a new note: စိတ္ဘ႑ာတိုက္ထဲ သိမ္းထားေသာ အျဖစ္အပ်က္ေတြဆိုတာက တိုက္ဆိုင္မႈ ခလုတ္တခ်က္ထိလိုက္ရံုႏွင့္ ေဝါကနဲထြက္က်လာစၿမဲ မဟုတ္လား။ဒီေတာ့ေျပာမကုန္ေအာင္ရွိေနေတာ့သည္။ ကိုခင္ေဇာ္တစ္ေယာက္ အတိတ္ရဲ႕ ေခၚရာကို စီးေမ်ာရင္း ဖြင့္ဟလာေသာ စကားလုံးတိုင္းမွာ အလြမ္းဓာတ္ပါေနသည္ ။ စိတ္ထဲသိမ္းထားေသာ သူ႔တပ္ရင္းမွဴး၏ အေၾကာင္းအရာေတြသည္ သူ႔အတြက္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ၾကီးရွိေနဆဲ။ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ႏွဳတ္မွ သြန္ခ်ေနယုံ မဟုတ္ေတာ့ မ်က္ဝန္းကပါ စကားေျပာေနမွန္းသိသာသည္။ ရင္ထဲက လာေသာအသံက နားေထာင္ရသူကို ပိုေလးနက္ေစေတာ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို သူေျပာျပေနစဥ္ သူႏွင့္ သူ႔တပ္ရင္းမွဴး ဆက္ဆံေရးကို သာမက ႏွစ္ဦးးသား၏ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အေပၚ ထားေသာ တကယ့္ေစတနာ ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ “တပည့္ေတာ္ မဲေဟာင္ေဆာင္မွာ ရဲဖမ္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုေျပာျပရဦးမယ္” သူရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းကိုတြဲ မွတ္မိေနသာ ကိုခင္ေဇာ္ ၊ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးလိုမ်ိဳး သူ႔ထံမွာမ်ားစြာ ရွိမည္ဆိုတာ ယုံသည္။ ဒီေတာ့ သူ႔စကားကိုေသခ်ာ နားစိုက္ထားလိုက္သည္။ “ထိုင္းဆိုတာက သိတဲ႔အတိုင္းပဲဦးဇင္းရာ ရဲနဲ႔ လိုက္တမ္းေျပးတမ္း ကစားေနရတာ တပည့္ေတာ္ကို ရဲကဖမ္းမိသြားတယ္ ေရြးရင္ ခ်က္ျခင္းလြတ္တဲ႔ ကိစၥပါ တပည့္ေတာ္ အဖမ္းခံရတယ္ၾကားေတာ့ ကိုတိုက္ေမာင္းဆီက စာေလးတေစာင္ေရာက္လာတယ္” ဦးဇင္းရဲ႕အေတြးထဲမွာက လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ အတြက္ဆို နက္နက္နဲနဲ အသိစိတ္ရွိေနသူတေယာက္မို႔ သူ႔တပ္သားအတြက္ ေငြထုပ္ ပိုက္ျပီး အေျပးလိုက္လာမည္တြက္လိုက္မိသည္။ “စာထဲ ဘာပါတယ္ထင္လဲ မင္းကိုေရြးဖို႔ေငြ ငါ့မွာအဆင့္သင့္ရွိပါတယ္ မင္းကို ေပးလိုက္ရမည့္ေငြဟာ ဒီကရဲေဘာ္ေတြတလစာပဲ ဒီေတာ့ကြာ အဲ႔ဒီမွာပဲ ဆက္ေနလိုက္ဦး ဘာအလုပ္မွလုပ္ရတာမွ မဟုတ္တာ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူလိုက္ဦးေပါ့ တဲ႔ဗ်ာ” သူဒုကၡႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရတာကိုပင္ လြမ္းေမာစရာျဖစ္ေနသည္။ သူ႔တပ္ရင္မွဴး၏ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအတြက္ ထားေသာစိတ္ ဓာတ္ကို လြမ္းတ ေနတာ ေသခ်ာသည္။ ဒီလို အျဖစ္ပ်က္မ်ိဳးက သူေတာ္လွန္ေရးမေရာက္ခင္ ဒိုက္ဦးျမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ေသာ ၁၉၈၆-၈၇ ႏွစ္မ်ားဆီကို ျပန္လည္ အမွတ္ရမိေတာ့သည္။ အိမ္ေျခေလးဆယ္ရြာေလးက တြဲဘက္အလယ္တန္းေက်ာင္း စလုပ္ေသာႏွစ္မွာပင္ သူေက်ာင္းဆရာ ဝင္လုပ္သည္။ သူ၏ အနစ္နာ ခံမွဳ ေနာက္ စာသင္တာမွာ ေစတနာပါမွႈ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေသာ ေက်ာင္းဆရာအားလုံး၏ ေလးစားယုံၾကည္ခံရမႈ စတာေတြအျပင္ ေက်ာင္းေကာ္မတီ၏ အားကိုးအားထား ျဖစ္မႈေတြပါထပ္ဆင့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ေနရာကို အားလုံးသေဘာတူ လိုလိုလားလား တင္ေျမွာက္မွႈကိုခံခဲ႔ရသည္။ ႏြမ္းပါးေသာမိသားစု၏ အၾကီးဆုံးသားျဖစ္လာရမႈကပင္ သူ႔ကို ဒီလို အမူအက်င့္ေတြေပးလိုက္ေလေရာ့သလားမသ္ိ။ မိသားစုအတြင္း ညီ ညီမတို႔ အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း အတူလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အတြက္ လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးမွႈဆိုတာ သူ႔ ဘဝအတြက္မဆန္းေတာ့ေသာ လုပ္ေနက် အလုပ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ သူေက်ာင္းဆရာဘဝမွာ အတူတူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေက်ာင္းဆရာမ်ား၏ ဆႏၵကိုသူသိေနရသည္။ ထိုကိစၥက သူလည္းရင္ဆိုင္ေနရေသာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္သည္။ မေလာက္ငွေသာ လစာအတြက္ ဘယ္သူကမွမေျပာရဲ ။ ဒါကိုသိေသာ ေက်ာင္းဆရာ ကိုမင္းေအာင္ (ကိုတိုက္ေမာင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးထဲ မေရာက္မွီက နာမည္) သူ႔ကို အားလုံးကယုံယုၾကည္ၾကည္ အပ္ႏွင္းထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မွႈကို သူတန္ဖိုးထားသည္။ အေရးၾကံဳလာလွ်င္ ေရွာင္ထြက္ေျပးေသာသူစားမ်ိဳးမဟုတ္ ။ ေတာင္းဆိုမႈကို သူစတင္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းေကာ္မတီႏွင့္ အတိုက္အခံလုပ္ျပီး ေျပာဆိုရေသာကိစၥမို႔ မေအာင္မျမင္ျဖစ္လာေသာအခါ သူထိုေက်ာင္းက ထြက္ေပးလိုက္ရသည္။ အားလုံအတြက္ အက်ိဳးရလာဒ္ေကာင္း တစ္ခုရဖို႔ သူအနာခံ အမုန္းခံလုပ္ေပးတတ္တာေတြ မ်ားစြာရွိသည္။ သူတြဲဘက္ ေက်ာင္းဆရာကျပဳတ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္ပီပီ ေတာ္ေတာ္ခံစား ရသည္။ ေက်ာင္းကိုေရာက္လာေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျခကုန္ လက္ပမ္းက် ေနသည္႔ဟန္ ကိုေတြ႔ရသည္။ အမ်ားအတြက္ အနာခံရေသာ သူ႔အျဖစ္ကို သူျပန္ေတြးမိေတာ့ စိတ္အနာက သက္သာသြားပုံရသည္။ က်န္ဆရာမ်ားက ဒီကိစၥ စကားမဟ။မေတာင္းဆို။ ဒါကိုလဲ သူကပဲ စီစဥ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ တေယာက္မွမေျပာၾကဖို႔ ။ သူတေယာက္ထဲ အမုန္းခံေျပာမည္။ ေအာင္ျမင္လာလွ်င္ အားလုံးခံစားၾက။ အဆင္မေျပ မေအာင္ျမင္လွ်င္ သူတေယာက္တည္း ရင္ဆိုင္သြားမည္။ ဒီသတင္း စကားကို ၾကားသိရေသာလူတိုင္းက သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို အသိအမွတ္ျပဳ ၾကရသည္။ ဘဝမွာ အမ်ားအတြက္ အနာခံရျခင္းကိုဂုဏ္ယူ စရာအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတည္ေဆာက္ထားသူတေယာက္။ အမ်ားအက်ိဳးရွိဖို႔ဆိုလွ်င္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲက အနာခံလိုက္ရျခင္းကို သူကလုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာ ကိစၥရပ္ဟု စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လက္ခံထားသူ။ ဒီစိတ္ဓာတ္က သူ႕စိတ္ဓာတ္ထဲသံမွဳိႏွင့္ဆြဲသလို ခိုင္ျပီးသား။ ဒီေတာ့ ကိုခင္ေဇာ္ေျပာျပသည့္ စကားမ်ိဳး ၾကားသိလာရျခင္းကိုို ဦးဇင္းကေတာ့ အထူးအဆန္းဟုမထင္မိ။ “မင္းတေယာက္ အနာခံရတာ တပ္သားအားလုံးတလစာပါကြာ” တဲ႔။ သူႏွင့္အတူေန အရင္းႏွီးဆုံးသူကိ္ု ကယ္ဖို႔ ထက္ တပ္တခုလုံးအေရးကို ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္ကို ကိုခင္ေဇာ္ကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံသည္။ သူကိုယ္တိုင္အဖမ္းခံရလွ်င္ ေတာင္မွ ငါ့လာမေရြးနဲ႔ ၊ငါ့ေရြးမည့္ေငြကို တပ္သားအားလုံးတလစာအျဖစ္သုံၾကလို႔ ေျပာလာမည္ကို ကိုခင္ေဇာ္က သိေနသည္။ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲရွိ ကိုခင္ေဇာ္ကို ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းလာေတြ႔သည္။ လက္ထဲမွာ ေရသန္႔ တပုလင္းပါလာသည္။ “ေရတပုလင္းေတာ့ပါေသးသားပဲ” ကိုခင္ေဇာ္၏ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဆီးၾကိဳေျပာျပေသာစကားကို “ဒါေတာင္ လမ္းမွာေသာက္ဖို႔ တေယာက္ကထည့္ေပးလိုက္တာ မေသာက္ပဲ ယူလာခဲ႔တာ” တက်ပ္တျပားကအစ သူကိုယ္က်ိဳးအတြက္ မစဥ္းစားသူျဖစ္သည္။အက်ိဳးမဲ႔ အလဟႆ ေငြကို အကုန္မခံ။ လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားႏွင့္ အတူတူ အစားအေသာက္ အေနအထိုင္က သူပိုျပီး ယူတာမရွိ ဟုဆိုသည္။ ေခါင္းေဆာင္မို႔ အခြင့္အေရးပိုယူတာက္ို သူအင္မတန္စက္ဆုပ္သည္။ ကိုခင္ေဇာ္ ေျပာစကားထဲပါေသာ စကားတခြန္းက အခြင့္ထူးကိုပိုယူသူကို သူ မလိုလား ဆန္႔က်င္ေၾကာင္းထင္ရွားေစသည္။ “တခါကေပါ့ ဦးဇင္းရယ္ နဲနဲ ရာထူးၾကီးတဲ႔ သူေတြပါပဲ ထမင္းစားျပီးသားပုဂံကို တပ္သားတေယာက္က ေဆးေပးေနတာေတြ႔ေတာ့ ေအာ္ ခင္ဗ်ားတို႔ က အခြင့္ထူးခံတာလားလို႔ ေဝဘန္တာ သူလဲ လက္ေအာက္ငယ္သားကို ဒီလိုအေသးအဖြဲ႔ေလးကအစ မလုပ္ခိုင္းဘူးသူမ်ားေတြ လုပ္ေနတာဆိုလဲ ျပတ္ျပတ္သား ေျပာတာ သူ႔က ဒီလိုေျပာတတ္ဆိုတတ္ေတာ့ တပ္ထဲမွာလဲ အငယ္ဆုံးတပ္သားေလးကအစ သူ႔ကိုခ်စ္ၾကတယ္” သူ႔တပ္ရင္းမွဴးအေၾကာင္းကို မေမာႏွဳိင္ မပမ္းႏွဳိင္ေျပာျပရင္း ဦးဇင္းႏွင့္ မထင္မွတ္ပဲလာေရာက္ဆုံေတြ႔ရတာကိ္ု သူဝမ္းသာေနသည္။ ဦးဇင္းကလည္း ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမထဲ သူ ေနပုံထိုင္ကအစ သူလွဳပ္ရွားမွႈေတြကို ေတြ႔သူတိုင္း ေမးေနၾက ။ ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းႏွင့္ တကယ္အတူတူ ေနခဲ႔ရေသာ ရဲေဘာ္ကို ကိုခင္ေဇာ္ အျပင္ အျခားတေယာက္ကိုလည္း ေတြ႔ဘူးခဲ႕ေသးသည္။ အခုကိုခင္ေဇာ္က ပထမဦးဆုံးေမးျမန္းခြင့္ရသူေတာ့ မဟုတ္ ။တခါတုန္းက ေထာင္ထဲမွာ သူတပ္သား တစ္ေယာက္ ႏွင့္အတူတူေနခဲ႔ရေသးသည္။ ေထာင္ထဲ ေတြ႔ခဲ႔ရေသာ သူ႔ရဲေဘာ္တုန္းကလည္း ဗိုလ္တိုက္ေမာင္းက က်န္ခဲ႔ေသာ ဇာတိမွ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ သူပါဝင္ ဆင္ႏႊဲခဲ႔ရေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြအေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ေျပာျပပုံ ၊သူမိတ္ေဆြ ဘုန္းၾကီးတပါးရွိပုံေတြကို ေျပာျပသည္ဟု ဆိုသည္။ ေထာင္ထဲ မွာ စကားစပ္မိတိုင္း သူ႔တပ္ရင္မွဴးပုံရိပ္ေတြကို လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ ေျပာျပခဲ႔ဘူးသည္။ ၁၂လရာသီ သီခ်င္းထဲကလို ကိုယ့္ဇာတိေျမဆိုတာက ပြဲေတြက လတိုင္းအျပည့္။ ဒီေတာ့ ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ ဇာတိေျမကိုခြဲခြါခဲ႔ရေသာ္လည္း ႏွလုံးသားရွိေသာ သူတိုင္းရဲ႕ ျဖစ္ၿမဲေသာ အိမ္လြမ္းစိတ္တို႔က သူ႔ကို ကဗ်ာေတြ စာေတြ ရဖို႔ကုန္ၾကမ္း ျဖစ္ခဲ႔ရျပန္သည္။ခုေဆာင္းပါးေရးေနရင္း ငုရင္ျပင္က သူ႔ကဗ်ာေတြကို ဖတ္မလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အဆုံးမသတ္ႏွဳိင္ခဲ႔တဲ႔ကဗ်ာမွာ ၁။ ေလာကပါလတရား (…. တခါတေလ) မစို႔မို႔ေလး လိမၼာေနတဲ့ညမွာ ကဗ်ာဆရာ အေမ႔ကို ကန္္ေတာ့ လိုက္ခ်င္တာ လက္ကုန္ပဲ။ ဒီလို အစခ်ီထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားကိုပါလွမ္းျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ အတၱကို နဲႏွဳိင္သမွ် နဲေအာင္ တည္ေဆာက္ရင္း သူ႔တပ္သားေတြအတြက္ ေနာက္ သူ႕ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ အာသာငမ္းငမ္းတမ္းတတဲ႔ ျပည္သူ႔ဘဝ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကဗ်ာရယ္ စြန္႔လႊတ္မွႈရယ္ကိုသူ အေဖာ္ျပဳ ရွင္သန္ခဲ႔သည္။ ။ အရွင္ဇဝန (ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း)